Πρωινά, Τρίτο, 8:00 και ύστερα από ένα παράξενο πρωινό όνειρο σκέφτομαι πόσο κοντά έφερνε τη μουσική με τα όνειρα ο Ελύτης. Διαβάζω -για άλλη μια φορά- στα “Ανοιχτά Χαρτιά”: “Σ’ ένα κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα, ξυπνητός ήμουν το βιολί. Στον ύπνο μου ήμουν όλα τα άλλα όργανα, που ακολουθούσαν τη δική τους ροή, για να επιστρέψουν αρμονικά και να συμπλεύσουν με την πρωτεύουσα μελωδία – και αυτό ως ότου συνπαρτισθεί τελικά μια μονάδα ενιαία, συνεπής, και θά ‘πρεπε να πω, από την άποψη τη λυρική, προσοδοφόρα». Και δεν είναι μόνο σ’ ένα τέτοιο δοκίμιο που συμπλέει το όνειρο με τη μουσική. Επιστρέφω στους “Προσανατολισμούς: “Στο βυθό της μουσικής τα ίδια πράγματα σ’ ακολουθούν μετουσιωμένα. Η ζωή παντού μιμείται τον εαυτό της. Κι εσύ κρατώντας το φώσφορο στην παλάμη σου κυκλοφορείς ασάλευτη μέσα στις ίνες της πελώριας τύχης. Και τα μαλλιά σου ποτισμένα στην Ενάτη καμπυλώνουν τις θύμησες και περνούν τους φθόγγους στο στερνό αέτωμα της αμφιλύκης… Στο βυθό της μουσικής συνταξιδεύουμε…”. Όπως κι όλοι εμείς, κάθε πρωί, στη μουσική συνταξιδεύουμε…
Την Τρίτη και την Πέμπτη κάπου ανάμεσα στις νέες κυκλοφορίες και τις επετείους της εβδομάδας, ακούμε έργα Schubert, Sibelius, Brahms, Beethoven, Franz Xaver Richter, Schumann και Mahler. Σήμερα, την Τετάρτη και την Παρασκευή ακούμε μουσική της εποχής του μπαρόκ, κλασική, ρομαντική και μοντέρνα, σε συναρμογή με όψεις της jazz, μινιμαλιστικές και μεταμινιμαλιστικές προσεγγίσεις, σπουδαίους songwriters, ήχους από λαϊκές μουσικές από όλον τον κόσμο και μουσική της μεγάλης οθόνης.
Καλές ακροάσεις 
Παραγωγή-παρουσίαση: Γιώργος Φλωράκης
