Πρωινά, Τρίτο, 8:00 και σκέφτομαι ότι πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι και δεν έγραψα ούτε μια λέξη για τον ελάχιστό μου τόπο. Για τον ήλιο που το πρωί προβάλλει τις σκιές των δέντρων στα νερά, για την πράσινη θάλασσα -μικρή κατά Ασλάνογλου και Σαββόπουλο- για το σπίτι -96 σκαλοπάτια πάνω από τη θάλασσα, για τη ζέστη του μεσημεριού στην κουζίνα, για τις πλάγιες ακτίνες του ήλιου στο πρόσωπο πτα απογεύματα, για τα σιωπηλά πρωινά μ’ ένα καφέ και μερικά βιβλία, για την ηρεμία του ολόλευκου υπνοδωματίου, για τα τζιτζίκια και την επιμονή τους, για τις ξαφνικές μπόρες, για τον μαΐστρο που ανακατεύει τη θάλασσα, για τις νύχτες με τον Βέγα στο ζενίθ, για τον ήλιο που δύει στα νερά και χρωματίζει τον ορίζοντα. Ο Σεφέρης: “Τη μεγάλη γαλήνη που αισθανόμουν τώρα τελευταία, τα πρωινά, εδώ, δεν ξέρω αν θα την ξανάβρω. Ίσως να ήταν ένα είδος σφετερισμού”. Κι όπως διαβάζω -χρόνια τώρα- ξανά και ξανά τις “Μέρες”, όπως επιστρέφω στα μικρά του κομμάτια που αφορούν έναν από τους δικούς του ελάχιστους τόπους, τον Πόρο, ξέρω καλά ότι τα πάντα, από τη φωτογραφία μέχρι το αίσθημα, από τη νοσταλγία μέχρι την πιο υπέροχη μουσική, όλα είναι “ζήτημα φωτός”.
Στην εκπομπή της Τρίτης ακούμε έργα τριών συνθετών που δεν ακούμε πολύ συχνά, του Arnold Bax που έφυγε το 1953, του Carl Nielsen, που έφυγε το το 1931 και του Steve Reich, που γεννήθηκε το 1936. Στην εκπομπή της Πέμπτης, στο πλαίσιο των νέων μας κυκλοφοριών, έχουμε έργα Georg Friedrich Haendel, Karol Szymanowski, μια γνωριμία με τον εξαιρετικό -και εξαιρετικά άγνωστο- Γερμανό συνθέτη Joseph Aloys Schnittbaur και την 5η Συμφωνία του Piotr Ilich Tchaikowsky στην εξαιρετική ερμηνεία της Συμφωνικής Ορχήστρας του Pittsburgh υπό τη διεύθυνση του Manfred Honeck. Σήμερα, την Τετάρτη και την Παρασκευή ακούμε μουσική της εποχής του μπαρόκ, κλασική, ρομαντική και μοντέρνα μουσική σε συναρμογή με όψεις της jazz, μινιμαλιστικές και μεταμινιμαλιστικές προσεγγίσεις, σπουδαίους songwriters, ήχους από λαϊκές μουσικές από όλον τον κόσμο και μουσική της μεγάλης οθόνης.
Παραγωγή-παρουσίαση : Γιώργος Φλωράκης
