“Όλα τα πρωινά του Τρίτου” με τον Γιώργο Φλωράκη | 30.03.2023

Πρωινά, Τρίτο, 8:00 και σκέφτομαι για άλλη μια φορά -σε ό,τι κι αν κάνει κάποιος- το ζήτημα της αντικειμενικότητας και της υποκειμενικότητας. Σκέφτομαι τις “Συμβουλές προς Νεότερους Ποιητές” του e.e. cummings, την υιοθέτηση ενός προσωπικού δρόμου -την υποκειμενικότητα δηλαδή- καθενός από εμάς κι αισθάνομαι ότι όποια κι αν είναι η ενασχόλησή μας, ό,τι κι αν κάνουμε, είναι όμορφο να το αντιμετωπίζουμε ως ποίηση. Με την έννοια αυτή, ο καθένας μας στο πεδίο του είναι ή μπορεί να γίνει ποιητής. Οι συμβουλές του cummings είναι αυτές εδώ: “Ποιητής είναι κάποιος που αισθάνεται, και που εκφράζει τα αισθήματά του με λέξεις. Αυτό μπορεί να ακούγεται εύκολο. Δεν είναι. Πολλοί νομίζουν ή πιστεύουν ή ξέρουν ότι αισθάνονται – αλλά αυτό είναι νομίζω ή πιστεύω ή ξέρω, όχι αισθάνομαι. Και η ποίηση είναι αισθάνομαι – όχι ξέρω ή πιστεύω ή νομίζω. Σχεδόν οποιοσδήποτε μπορεί να μάθει να νομίζει ή να πιστεύει ή να ξέρει, αλλά ούτε ένας δεν μπορεί να μάθει να αισθάνεται. Γιατί; Επειδή, όποτε νομίζεις ή πιστεύεις ή ξέρεις, είσαι κάποιος άλλος: αλλά τη στιγμή που αισθάνεσαι, δεν είσαι παρά μόνο ο εαυτός σου. Το να μην είσαι οτιδήποτε άλλο παρά μόνο ο εαυτός σου –σ’ έναν κόσμο που πασχίζει, μέρα νύχτα, να σε κάνει τον οποιονδήποτε άλλο- σημαίνει να δώσεις τη σκληρότερη μάχη που ένας άνθρωπος μπορεί να δώσει. Και να μη σταματήσεις ποτέ να τη δίνεις. Το να μην εκφράζεις, άλλωστε, παρά μόνο τον εαυτό σου με λέξεις, σημαίνει να προσπαθείς λίγο περισσότερο απ’ όσο κάποιος που δεν είναι ποιητής μπορεί να φανταστεί. Γιατί; Επειδή δεν υπάρχει τίποτα πιο εύκολο απ’ το να χρησιμοποιείς τις λέξεις σαν να είσαι κάποιος άλλος. Όλοι μας κάνουμε ακριβώς αυτό, σχεδόν κάθε στιγμή – κι όποτε το κάνουμε, δεν είμαστε ποιητές.