Πρωινά, Τρίτο, 8:00 και διαβάζω ξανά ένα βιβλίο που σημάδεψε το τελευταίο φθινόπωρο της εφηβείας μου. Διαβάζω τον “Ξένο” του Αλμπέρ Καμύ στην graphic novel εκδοχή του, προσπαθώντας να ξορκίσω τη σφοδρή χιονόπτωση που με κρατάει στο σπίτι αυτό το πρωινό. Από την έκδοση αυτή έρχονται τα καρέ της σημερινής εικόνας. Αυτή τη φορά δεν έχω να φανταστώ τα τοπία, τα βλέπω ζωγραφισμένα ολοζώντανα στο χαρτί με τον τρόπο που ο Jacques Fernandez τα φαντάστηκε κι εκπλήσσομαι από τις ομοιότητες που έχουν μ’ εκείνα που είχα φτιάξει στο μυαλό μου το φθινόπωρο του ’81, που πρωτοδιάβασα το βιβλίο. Η πλατεία μπροστά από το διαμέρισμα, η πισίνα για τα μπάνια, το γηροκομείο και η κηδεία της μητέρας, ο Μερσώ, η Μαρί, ο γερο-Σαλαμάνο με τον επίσης γέρικο σκύλο του, η ζέστη απ’ άκρη σ’ άκρη στο Αλγέρι -κοντράστ στη λευκότητα του σημερινού χιονιού- ο αδυσώπητος ήλιος, η θάλασσα, η καυτή άμμος και ο φόνος του Άραβα που θα οδηγήσει στην κορύφωση της υπαρξιακής οπτικής του Καμύ.
Το φθινόπωρο του ’81, τη βραδιά των γενεθλίων μου, είχα πάρει μεταξύ άλλων, πέρα από τον “Ξένο” του Καμύ κι ένα “Best Of…” του Leonard Cohen. Η αίσθηση των τραγουδιών του Cohen ταίριαζε αρκετά με την εποχή -φθινοπωρινή κατά κάποιον τρόπο- συνδέθηκε όμως τόσο πολύ στο μυαλό μου με την αφήγηση του Καμύ, που έγιναν δύο πράγματα αδιαχώριστα μέσα στο μυαλό μου, περισσότερο καλοκαιρινά παρά φθινοπωρινά. Και μάλλον επρόκειτο για καλοκαίρι όχι τόσο καυτό όσο αυτό στο Αλγέρι αλλά σίγουρα αρκετά ζεστό όπως αυτό -ας πούμε- της Ύδρας όπου έζησε αρκετά χρόνια ο Cohen. Παράξενο να τα ανασύρει κανείς όλα αυτά ένα τέτοιο χιονισμένο πρωί.
Την Τρίτη και την Πέμπτη με οδηγό τις νέες κυκλοφορίες, ακούμε έργα Robert Schumann, Ludwig van Beethoven, Franz Schubert, Philip Glass, Rued Langgaard και μία ακόμη συμφωνία της Emilie Mayer.
Η Τετάρτη και η Παρασκευή είναι γεμάτες από μουσική της εποχής του μπαρόκ, κλασική, ρομαντική και σύγχρονη μουσική σε συνδυασμό με τον πλούτο του ήχου του κινηματογράφου, της παραδοσιακής μουσικής από όλον τον κόσμο, των τραγουδιών που προέρχονται από σπουδαίους τραγουδοποιούς, της jazz, των μινιμαλιστικών και των μεταμινιμαλιστικών προσεγγίσεων του σήμερα. Επιπλέον, η Τετάρτη φέρνει μαζί της κι ένα επεισόδιο της Λιλιπούπολης μαζί με τραγούδια, όπως ηχογραφήθηκαν για την αγαπημένη εκπομπή του Τρίτου Προγράμματος.
Παραγωγή-παρουσίαση : Γιώργος Φλωράκης