Πρωινά, Τρίτο, και καθώς κοιτάζω τον πρωινό ουρανό, όλα δείχνουν ότι είναι πολύ πιο συννεφιασμένος, πολύ πιο “περιπετειώδης” από αυτόν που μελετούσα το καλοκαίρι. Καθώς το φθινόπωρο προχωράει ακάθεκτο, φέρνει μαζί του τις τελετουργίες της πορείας προς τα Χριστούγεννα: πρωινά και ακόμη πιο πρωινά ξυπνήματα -5.00 στο ένα σπίτι, 4.40 στο άλλο-, συνεχείς ακροάσεις μουσικής, στενή παρακολούθηση των release radars τις Παρασκευές στο Spotify, ματιές στην κάμερα της O’ Connell Street -με τα φώτα του Penneys ν’ ανάβουν στις 8.18.23 ακριβώς- ώστε να μη χάνω επαφή με το Δουβλίνο, σχολείο, βοήθειες και μεταφορές στις καθημερινές δραστηριότητες, ξάπλωμα στη λωρίδα του ήλιου καθώς μπαίνει τα μεσημέρια στο δωμάτιο -εκεί ακριβώς που ξάπλωνε και η γάτα μου η Σακούνταλα κάποτε-, περισσότερη ποίηση -Σεφέρης, Πλαθ, Εμπειρίκος, Λάσκαρης, Καρουζος, Μπουκόφσκι, ομπρέλα σχεδόν πάντα στο σακίδιο πλάτης, περισσότερο ambient, βαθύτεροι εσωτερικοί μονόλογοι, νοσταλγία ενός χιονισμένου Λονδίνου κι ενός βροχερού Bristol, σχέδια για μια χειμωνιάτικη εκδρομή, ελπίδες για ένα αναπάντεχο ηλιόλουστο μπάνιο καταχείμωνο στη θάλασσα του ελάχιστου τόπου, λαχτάρα για λίγο αλλά όχι για πολύ χιόνι, επιτραπέζια παιχνίδια δίπλα σ’ ένα τζάκι, προσμονή για τα φώτα των Χριστουγέννων, εκείνα που γίνονται αντίδοτο για κάθε δύσκολο ξύπνημα, για κάθε πληγή, για κάθε παράλογο φόβο. Οι τελετουργίες, του φθινοπώρου και του χειμώνα που θα ακολουθήσει: έτοιμες να μας κατακτήσουν με τις δύσκολες μα και με τις μαγικές στιγμές τους.
Κάθε πρωί στις 8.00, ζωντανά, οι εκλεκτικές μας αναζητήσεις, ένα είδος -Αισθηματικής Αγωγής- ξεκινούν από την αναγεννησιακή μουσική, περνούν μέσα από το μπαρόκ, την κλασική, τη ρομαντική και τη μοντέρνα εποχή και συναντούν τη jazz, singers-songwriters απ’ όλον τον κόσμο, μινιμαλιστές και μετα-μινιμαλιστές συνθέτες, παραδοσιακούς ήχους από ολόκληρο τον πλανήτη, κινηματογραφικές επενδύσεις, θεατρικές ηχογραφήσεις και σύγχρονες μουσικές δημιουργίες που ξεπερνούν κάθε κατηγοριοποίηση.
Καλή ακρόαση 
Παραγωγή-παρουσίαση: Γιώργος Φλωράκης
