Πρωινά, Τρίτο, και διαβάζω για άλλη μια φορά το “Αλάτι της Ζωής” (Κέλευθος, μετ. Έφη Κορομηλά), το μικρό βιβλίο της ανθρωπολόγου και ακαδημαϊκής δασκάλας Φρανσουάζ Εριτιέ, που δεν είναι τίποτε άλλο από μια παράθεση πραγμάτων που αγαπάς: “… ν’ ακούς ευλαβικά. Τον Μότσαρτ, τους Μπητλς ή την Άστρουντ Ζιλμπέρτο, να περπατάς ξυπόλητος, να κυνηγάς τον έρωτα και να του κάνεις κομπλιμέντα, να παραμονεύεις εύγλωττες ματιές, να ρουφάς τον δροσερό αέρα της αυγής, να αφουγκράζεσαι τη ζωή μέσα σου, να κοιμάσαι ανάσκελα, να φτάνεις κάπου με κομμένη την ανάσα, να κλαις στον κινηματογράφο, να σωπαίνεις-θαυμάζεις-ακούς, να βουλιάζεις σε μια βαθιά πολυθρόνα, να μαζεύεις παράταιρα μικροαντικείμενα, να έχεις καρδιοχτύπι, να αναπηδάς από χαρά στο άκουσμα μιας φωνής, να φαντάζεσαι ωραίες ιστορίες, να ακούς προσεκτικά φωνές που φέρνει η θάλασσα”… να κοιτάζεις από ένα παράθυρο έναν κόσμο με απλωμένες πετσέτες μπάνιου (κάτω αριστερά), πεύκα, κόκκινο πουά τραπεζομάντιλο και θάλασσα, ενός τόπου που με ταχύτητα αστραπής έγινε ο τόπος των θερινών σου -νυχτερινών και ημερήσιων- ονείρων. Ο Ludovico Einaudi στον πιο πρόσφατο δίσκο του, τα “Summer Portraits”, περιγράφει -θα έλεγα, φωτογραφίζει- ένα σχεδόν ολόιδιο σπίτι. Πιθανότατα, κι εκείνο, όπως κι αυτό στη φωτογραφία να βρίσκεται 96 σκαλιά πιο ψηλά από τη θάλασσα. Στο ιδανικό ύψος, δηλαδή.
Κάθε πρωί στις 8.00, ζωντανά, οι εκλεκτικές μας αναζητήσεις, ένα είδος -Αισθηματικής Αγωγής- ξεκινούν από την αναγεννησιακή μουσική, περνούν μέσα από το μπαρόκ, την κλασική, τη ρομαντική και τη μοντέρνα εποχή και συναντούν τη jazz, singers-songwriters απ’ όλον τον κόσμο, μινιμαλιστές και μετα-μινιμαλιστές συνθέτες, παραδοσιακούς ήχους από ολόκληρο τον πλανήτη, κινηματογραφικές επενδύσεις, θεατρικές ηχογραφήσεις και σύγχρονες μουσικές δημιουργίες που ξεπερνούν κάθε κατηγοριοποίηση.
Καλή ακρόαση 
Παραγωγή-παρουσίαση: Γιώργος Φλωράκης
