Εβδομάδα αφιερωμένη στον Frank Martin (1890-1974).
Από 13-06-2022 έως 17-06-2022
(1η εκπομπή)
Ο Frank Martin υπήρξε ένας από τους δύο σπουδαιότερους Ελβετούς συνθέτες μαζί με τον Arthur Honegger.
Είχε δάσκαλο μουσικής τον Ελβετό συνθέτη Joseph Lauber, ο οποίος τον δίδαξε πιάνο, αρμονία και σύνθεση σε ιδιαίτερα πάντα μαθήματα. Δεν πήγε ποτέ του σε Ωδείο. Η συνθετική του σταδιοδρομία δεν υπήρξε εύκολη, καθώς προσπάθησε πολύ να βρει την προσωπική του γλώσσα. Η βαθιά αισθητική του τάση ήταν γαλλική. Η μουσική που κυριαρχούσε στη γενέτειρά του όμως ήταν η γερμανική.
Ο ίδιος παραδεχόταν πως όταν ξεκινούσε να συνθέτει είχε πολύ μεγάλο άγχος.
Οι μεταγενέστερες μουσικές επιρροές του σίγουρα προέρχονται και από τα ταξίδια του μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Επισκέφτηκε πολλά μέρη. Από την Άπω Ανατολή, ως την Ιρλανδία, αναπτύσσοντας ένα ενδιαφέρον για θέματα ευρεία και ποικίλα. Όπως η Ινδική, η αρχαία Βουλγαρική, και η Ιρλανδική λαϊκή μουσική. Σαν ύφος πάντως υιοθετεί το νεοκλασικό, ενώ δεν λείπουν από το έργο του και στοιχεία του γερμανικού εξπρεσιονισμού.
Την φήμη ως συνθέτης την αποκτά το 1944, όταν παρουσιάζει την Μικρή Συμφωνία Κοντσερτάντε για άρπα, τσέμπαλο, πιάνο και ορχήστρα.
Κάποια σημαντικά έργα του είναι η Συμφωνία για ορχήστρα (1937), τα Σκίτσα για ορχήστρα (1929), το Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα (1965), οι Τρεις Χοροί για όμποε, άρπα, κουιντέτο εγχόρδων και ορχήστρα εγχόρδων (1970), τα 2 κοντσέρτα για πιάνο, το μπαλέτο Das Märchen vom Aschenbrödel (1941), καθώς και η όπερα Dee Sturm (1952–55).
Το 1946 εγκαταλείπει την Ελβετία και μετακομίζει στην Ολλανδία.
Πρώτα στο Άμστερνταμ και αργότερα στο Naarden όπου αγοράζει δικό του σπίτι, και που θα μείνει από την 1η Μαρτίου του 1956 μέχρι το τέλος της ζωής του στις 21 Νοεμβρίου του 1974.
Πέθανε ακριβώς την ημέρα που είπε στους φίλους του ότι θα τελείωνε το τελευταίο του έργο.
Καθώς ο θάνατος τον απασχολούσε πολύ τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ψάχνοντας μέχρι και οιωνούς ή και μαθηματικούς συσχετισμούς ως προς την στιγμή που επέρχεται, οι φίλοι του απεφάνθησαν μετά το τέλος του, πως στάθηκε συνεπής τόσο στην τέχνη του, όσο και στον θάνατο.
Έρευνα-Παραγωγή-Παρουσίαση: Σταμάτης Αθανάσουλας