Ανδρέας Νικολακόπουλος: Αγγελοκρουσμένος
Σκαρφάλωσε στον αέρα με τα μελανιασμένα του ακροδάχτυλα γαντζωμένα στο κενό και ξεχύθηκε στους λόγγους, μέχρι που βγήκε στο παλιό διάσελο προς τα Κοτρωνακια και ύστερα σε μια στιγμή είδε από ψηλά τα δέντρα και τη χτιστή βρύση στα Μαραβέλια. Από εκεί πέρασε δακρυπλέοντας από όλα τα γνώριμα του μέρη, είτε σαν πουλί από ψηλά είτε σαν τυφλοπόντικας μέσα από τις λάσπες, σκάβοντας μανιασμένος χωρίς να ξέρει προς τα πού. Στην πηγή του Κολοσαφρα συνάντησε έναν τσοπάνη γνωστό του να ξεδιψάει μαζί με τη γάτα του την κανελια. Χύθηκε καταπάνω του ο αέρας που κάποτε λεγόταν Σίμος να τον τραβήξει από τα ρούχα ή να του άφησε ένα σημάδι να νιώσει πως υπήρχε ακόμα και ότι ένιωθε μονάχος. Έτσι έσυρε στον νοτιά το ασύμμετρο σουλούπι του και έχωσε το χέρι του στη βρύση να κόψει τη ροή και μάλλον το κατάφερε, μα κράτησε τόσο λίγο όλο αυτό που ο παλιός του φίλος δεν μπόρεσε να το προσέξει, κι ας είχε τα μάτια του καρφωμένα στο τρεχούμενο νερό. Αυτό ήταν το αιώνιο μαρτύριο του Σίμου και του κάθε Σίμου τελικά. Να προσπαθούν να αφήσουν μήνυμα να μην πονάνε στον χαμό οι δικοί τους πίσω, μα πάνω που άρχιζαν την προσπάθεια, έληγε η διορία τους και έμενε στη μέση η προσπάθειά τους. Κανείς δεν θα έβλεπε καθαρά το μήνυμα από την άλλη όχθη.|
Ακούμε:
- Erik Truffaz & Murcof
- Holger Czukay
- Philip Jeck & Jakob Kirkegaard
- Bobby Krlic
- Πετρολούκα Χαλκιά
Επιμέλεια – Αφήγηση: Αφροδίτη Κοσμά
Ηχητική επεξεργασία: Τάσος Μπακασιέτας
*Το σήμα της εκπομπής είναι μουσική του Μάριου Στρόφαλη
Ανδρέας Νικολακόπουλος, “Σάλτος”
Εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα, 2022