Μάριος Ποντίκας | Τρία πεζογραφήματα
Διαβάζουμε τρία πεζογραφήματα του θεατρικού συγγραφέα και πεζογράφου Μάριου Ποντίκα :
_ Φόβος
_ Τρία πουλάκια κάθονταν
_ Με όπισθεν ολοταχώς μπαίνω μέσα στα μάτια μου και σβήνω τη μηχανή του αυτοκινήτου
[ Φόβος
Έλεγε, που λες, ο προφήτης απ’ όσο θυμάμαι: «…λάσπη. Παχύρρευστη. Το χρώμα της καφέ σκούρο. Ενίοτε πρασινωπό ή και κίτρινο. Θα κυλάει αργά και θα καλύπτει ό,τι χαμηλότερο από την επιφάνειά της συναντά», έλεγε.
… τίποτα δεν θα είναι ικανό να ανακόψει τον ρου της λάσπης που ο όγκος της θα αυξάνεται σιγά σιγά και η ορμή της θα δυναμώνει και ασυγκράτητη θα πέφτει πάνω στις πόρτες και θα τις πιέζει μέχρι να τις συνθλίψει για να συρθεί μέσα σε σπίτια, σε καταστήματα και να κατακλύσει όλους τους χώρους της. Και δεν θα υπάρξει έλεος, ματαίως θα αναπέμπονται οι ικεσίες σας προς θεούς, αγίους και προγόνους εγγύς και απώτερους – θεοί, άγιοι, πρόγονοι εγγύς και απώτεροι θα απολαμβάνουν μακάριοι και άπραγοι τη λάσπη να καταπίνει τα πάντα, θα σας έχει σκεπάσει όλους η λάσπη».
Και που λες, σταματούσε ο προφήτης για να ξαναρχίσει ευθύς αμέσως, ολόκληρη τη μέρα, μέρες ολόκληρες το ίδιο και το ίδιο, ανεβασμένος επάνω σ’ έναν στύλο στην άκρη της πόλης, η ζωή μας είχε απορυθμιστεί, κυριαρχούσε ο φόβος και μόνη μας έγνοια ήταν να παρακολουθούμε τα σημάδια του καιρού, πότε θα συννεφιάσει, πότε θ’ αρχίσει να βρέχει, κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας ώσπου τρέξαμε κι εμείς, όπως αποφάσισαν οι δημογέροντες, και αρχίσαμε να κουνάμε πέρα δώθε τον στύλο, για να γκρεμίσουμε τον προφήτη που καθόταν στην κορυφή του στύλου και ευαγγελιζόταν την καταστροφή μας αλλά αυτός δεν έπεφτε και πήγαν στα σπίτια τους μερικοί και έφεραν πριόνια, γράτσα-γρούτσα πριονίσαμε τον στύλο, έγειρε ο στύλος, κόπηκε στα δύο, πάρ’ τον κάτω τον προφήτη, τον δέσαμε χειροπόδαρα βρίζοντάς τον με λόγια που δεν λέγονται και τον σύραμε ως το μέγαρο της Δημογεροντίας κραυγάζοντας συνθήματα που απαιτούσαν την αδιαπραγμάτευτη εξόντωσή του, γιατί τα λες αυτά, τον ερώτησαν οι δημογέροντες, γιατί δεν λες κάτι πιο ευχάριστο, πιο αισιόδοξο, αυτός όμως δεν απαντούσε και χρειάστηκε να καλέσουν οι δημογέροντες τους βασανιστές που ήρθαν τρέχοντας εν μέσω των αλαλαγμών μας και έπιασαν αμέσως δουλειά. Ώρες τον βασάνιζαν χωρίς να καταφέρνουν να του αποσπάσουν κάτι πιο ευχάριστο, μέχρι που αυτός λίγο πριν ξεψυχήσει αναστέναξε και ψέλλισε «δεν μπορώ να πω ψέμματα».
Ακούμε :
_ Μπάμπη Παπαδόπουλο
_ Lost Bodies
_ Ludwig van Beethoven
_Holger Czukay & David Sylvian
_ Johannes Motschmann
Επιμέλεια, αφήγηση | Αφροδίτη Κοσμά
Ηχητική επεξεργασία | Τάσος Μπακασιέτας
Τα πεζογραφήματα δημοσιεύτηκαν στο Περιοδικό Χάρτης:
_ “Με όπισθεν ολοταχώς μπαίνω μέσα στα μάτια μου και σβήνω τη μηχανή του αυτοκινήτου”, Χάρτης 2, Φεβρουάριος 2019
_ “Φόβος”, Χάρτης 7, Ιούλιος 2019
_ “Τρία πουλάκια κάθονταν”, Χάρτης 8, Αύγουστος 2019