Κλαρίσα Πίνκολα Εστές:
Γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους
Η Κλαρίσα Πίνκολα Εστές, ως cantadora, “φύλακας παλιών ιστοριών”, ψυχαναλύτρια και ακτιβίστρια, μέσα από παραμύθια, αρχετυπικούς μύθους και ιστορίες διαφορετικών πολιτισμών ανασύρει την Άγρια Γυναίκα, την αδάμαστη, που συγγενεύει ψυχικά με τους λύκους.
Διαβάζουμε τη “Γυναίκα Σκελετό”, μύθο των Εσκιμώων Ινουίτ, που μιλάει για την Κυρία Θάνατο ως εικόνα των κύκλων ζωής/ θανάτου/ ζωής, των κύκλων που απαιτούνται για να δημιουργηθεί ένας ανθεκτικός δεσμός αγάπης.
Διαβάζουμε “Τα Κόκκινα Παπούτσια”, μια ουγγρο-γερμανική εκδοχή του παραμυθιού που μιλάει για το δράμα της πεινασμένης, ανήμερης γυναίκας.
Η Γυναίκα Σκελετός
“Το αγκίστρι του ψαρά παρασύρθηκε στα βαθιά και πιάστηκε γερά από τον θώρακα της Γυναίκας Σκελετού….
Ο θηρευτής είχε στρέψει την πλάτη του για να μαζέψει το δίχτυ- δεν είδε το γυμνό κρανίο της να βγαίνει από τα κύματα, δεν είδε τα μικρά κοραλλένια πλάσματα να λάμπουν στις κόγχες του κρανίου, δεν είδε τα καβούρια πάνω στα κάποτε λευκά δόντια της. Όταν στράφηκε με το δίχτυ του, όλο της το σώμα, στην κατάσταση που ήταν, είχε έρθει στην επιφάνεια και εκείνη κρεμόταν γραπωμένη στην άκρη του καγιάκ με τα μεγάλα μπροστινά της δόντια…..”
Η Γυναίκα Σκελετός είδε το δάκρυ να λαμπυρίζει και ξαφνικά την έπιασε μια τρομακτική δίψα. Σύρθηκε με θόρυβο μέχρι τον κοιμισμένο και έβαλε το στόμα της στο δάκρυ του. Το μοναδικό αυτό δάκρυ ήταν σαν ποταμός, και αυτή ήπιε, ήπιε και ξαναήπιε, μέχρι που έσβησε την τόσων χρόνων δίψα της.”
Ακούμε:
*Nils Peter Molvaer
*Nik Bartsch
*Johann Sebastian Bach
*Άννα Λινάρδου, Γιώργος Βαρουτάς(Anna Linardou, Giorgos Varoutas
Τα Κόκκινα Παπούτσια”
“Mια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα ορφανό πάμφτωχο παιδί, που δεν είχε παπούτσια. Μάζευε δεξιά κι αριστερά κουρελάκια και σιγά σιγά κατάφερε να ράψει ένα ζευγάρι κόκκινα παπούτσια. Ήταν χοντροκομμένα, αλλά της άρεσαν πολύ. Την έκαναν να νιώθει πλούσια, παρόλο που ολημερίς έψαχνε στους αγρούς και στα δάση κάτι να φάει…..
Την επομένη, το εκκλησίασμα αποσβολώθηκε βλέποντας τα παπούτσια που φορούσε το παιδί. Έλαμπαν σαν μήλα ψητά, σαν άλικες καρδιές και σαν πορφυρά δαμάσκηνα. Όλοι είχαν μείνει να τα κοιτάζουν. Ακόμα και οι εικόνες στους τοίχους, ακόμα και τα αγάλματα των αγίων τα κοίταζαν αποδοκιμαστικά….
Από τη στιγμή που άρχισε να χορεύει, δεν μπόρεσε να σταματήσει. Χόρευε μέσα στα παρτέρια, έφτασε χορεύοντας στη γωνία του δρόμου, χόρεψε μια γκαβότα και μετά ένα τσάρντας και μετά ένα βαλς στα γύρω χωράφια. Είχε χάσει κάθε έλεγχο.”
Ακούμε:
*Stephan Micus
*Jan Garbarek
*Sig +Erik Truffaz
*Julian Bream
Επιμέλεια, αφήγηση: Afroditi Kosma
Ηχητική επεξεργασία : Nick Sabor
*Clarissa Pinkola Estes
Γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους
Μτφ: Δέσποινα Παπαγιαννοπούλου
Αθήνα, 2020