Stephen Vincent Benet: Επί των ποταμών Βαβυλώνος
Μία μετα-αποκαλυπτική ιστορία που γράφτηκε το 1937, πριν τις ατομικές βόμβες, πριν καν αρχίσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο αφηγητής της ιστορίας είναι ένας νεαρός άνδρας που εξερευνά τον κόσμο γύρω του. Οι άνθρωποι ζουν σε φυλές, όπως εκείνοι στο μακρινό παρελθόν. Ο κύριος χαρακτήρας βλέπει τα σημάδια της αποκάλυψης που η ανθρωπότητα θα αντιμετωπίσει στο μέλλον.
~
«Γιε μου» είπε. «Κάποτε είχα και γω παρόμοια όνειρα. Αν τα όνειρά σου δεν σε πνίξουν στη δίνη τους, ίσως γίνεις σπουδαίος ιερέας. Αν σε πνίξουν, θα είσαι ακόμα ο γιος μου. Τώρα βάλε μπρος το ταξίδι σου».
…
«Η αλήθεια είναι γρήγορο ελάφι να το κυνηγήσεις. Αν δεχτείς πολλή αλήθεια μονομιάς, μπορεί να πεθάνεις από την τρεχάλα. Δεν ήταν τυχαίο που οι πατέρες μάς απαγόρεψαν να πηγαίνουμε σε κείνα τα μέρη». Και είχε δίκιο. Είναι καλύτερα η αλήθεια να λάμψει λίγη λίγη. Αυτό έμαθα όντας ιερέας. Ίσως, στο παρελθόν, να δέχτηκαν πολλή αλήθεια μονομιάς.
…
Νήστεψα, όπως το υπαγόρευαν οι γραφές. Το σώμα μου πονούσε, αλλά όχι η καρδιά μου. Όταν σουρούπωσε, ήμουν ήδη μακριά από το χωριό. Προσευχήθηκα κα εξαγνίστηκα, αναμένοντας ένα σημάδι. Το σημάδι ήταν ένας αητός. Πετούσε προς την ανατολή.
…
Είμαι ιερέας, ναι, και μάλιστα γιο ιερέα. Αν υπάρχουν πνεύματα, όπως λένε, στους Οίκους των Νεκρών, τότε πώς να μην υπάρχουν στην Χώρα των Θεών; Και δεν θα ήθελαν να μιλήσουν μετά από τόσα χρόνια σιωπής; Ένιωθα σαν ένα αγκιστρωμένο ψάρι, που υπακούει στο τράβηγμα της πετονιάς του ψαρά. Βγήκα έξω από το σώμα μου, μπορούσα να το δω να κοιμάται στο πάτωμα, αλλά δεν ήμουν εγώ αυτός. Κάτι με τράβηξε ακόμα ψηλότερα, έξω από τον πύργο, έξω από τον χρόνο, μόνο και μόνο για να αντικρίσω την πόλη, όπως αυτή ήταν στις δόξες της, όταν οι θεοί ήταν ακόμα ζωντανοί.
~
Ακούμε:
* Ryuichi Sakamoto & Alva Noto
* Brian Eno
* Max Richter
* John Zorn
* Jon Hassell
Επιμέλεια, αφήγηση: Afroditi Kosma
Ηχητική επεξεργασία: Nick Sabor
*Stephen Vincent Benét : Επί των ποταμών Βαβυλώνος
Απόδοση: Στάθης Ιντζές
Αθήνα, 2021