Τζόζεφ Κόνραντ: Τα νιάτα
Θα ξέρετε βέβαια πως είναι κάποια ταξίδια καμωμένα σα για να ερμηνεύουνε τη ζωή και μπορούνε να χρησιμέψουνε σαν είδος σύμβολα της ύπαρξής μας.
Κι όμως ήταν ένα αξιομνημόνευτο γεγονός αυτό που σας λέω. Το πρώτο μου ταξίδι στην Άπω Ανατολή και το πρώτο που έκανα σαν τρίτος. Και ο καπετάνιος μου το ίδιο, πρώτη φορά κουμαντάριζε καράβι….
Αχ! Ο όμορφος παλιός καιρός, ο καλός παλιός καιρός. Τα νιάτα κι η θάλασσα. Τ’ όνειρο κι η θάλασσα! Η καλή, γερή θάλασσα, η λαμυρή, πικρή θάλασσα, που σου ψιθύριζε στ’ αυτί και μούργκριζε γύρω σου και σου ΄κοβε την πνοή σου.
Απ όλα, το πιο θαυμαστό πράμα στον κόσμο είναι θαρρώ η θάλασσα, η ίδια η θάλασσα – ή μήπως τυχόν κι είναι τα νιάτα μονάχα; Ποιος μπορεί να το πει; Μα σεις όλοι εδώ -σεις όλοι πήρατε κάτι από τη ζωή: χρήμα, έρωτα, ό,τι μπορεί ν’ αποχτήσει κανείς στη στεριά, πέστε μου λοιπόν, δεν ήταν εκείνος ο πιο όμορφος καιρός, ο καιρός που ήμασταν νέοι στη θάλασσα, νέοι και δίως τίποτα, στη θάλασσα που τίποτα δεν δίνει εξόν από σκληρά χτυπήματα -και κάπου κάπου την ευκαιρία να νιώσεις τη δύναμή σου, αυτό μονάχα- κείνο που θυμόσαστε όλοι με καημό;~
Ακούμε:
* Jon Hassell
* Jon Hassell & Brian Eno
* Tomoko Sunazaki
Επιμέλεια, αφήγηση: Afroditi Kosma
Ηχητική επεξεργασία: Nick Sabor
*Τζόζεφ Κόνραντ : Τα Νιάτα
Μτφ: Άγγελος Τερζάκης
Αθήνα, 2005