Maria Casarès, Το Δαιμόνιο της Ζωής [Ο Μοιραίος Έρωτας του Albert Camus]
”Ακόμη κι αν σήμερα βρισκόταν ένα φάρμακο ενάντια στον θάνατο, δε θα το ‘παιρνα. Ο πόνος μου, η ευτυχία μου δε θά ‘χουν κανένα νόημα αν δε φύγω κι εγώ για τον άλλο κόσμο.” – Maria Casarès
”Σε ακολουθώ βήμα βήμα, μέχρι το μνήμα σου κι ακόμα παραπέρα – εκτός κι αν φύγω πρώτα εγώ. Αλλά τι σημασία έχει! Μια καρδιά μόνο θα έχει χτυπήσει μέσα μας, μια καρδιά που θα ακούγεται ακόμα, όταν εμείς θα έχουμε πια χαθεί, στο μυστήριο του κόσμου.” – ο Albert Camus σε επιστολή του στη Maria CasarèsΤρίτη 18/04/23, 22.30-23.00, Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΥΡΙΑ ξεκινά ένα αφιέρωμα στη sui generis “Σπανιόλα του Βορρά”, grande dame του θεάτρου και μοιραία αγαπημένη του Καμύ, Μαρία Καζαρές. Πρωταγωνίστρια του Μπρεσόν, μούσα του Κοκτώ, ηγερία του Καρνέ, η Καζαρές, μια ”γαλικιανή μοιρολάτρισσα”,
βρέθηκε, σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών, ως πρόσφυγας στο Παρίσι. Θυελλώδης, αισθησιακή, ασυμβίβαστη, επιρρεπής σε εξωφρενικές κρίσεις θυμού και με ταλέντο εξίσου σαρωτικό με το ταμπεραμέντο της, ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένο πως θα το κατακτούσε: στα είκοσι οκτώ της έπαιξε στον ”Ορφέα” την Πριγκίπισσα, ενσάρκωση του Θανάτου. Στις εκπομπές του αφιερώματος ακολουθούμε τα βήματα μιας χαρισματικής γυναίκας που έγραψε διπλή ιστορία – τόσο ως μεγάλη καλλιτέχνιδα με εξ ολοκλήρου δικό της άστρο, όσο και ως ”παράνομη” ερωμένη του νομπελίστα συγγραφέα, σ’ ένα τρικυμιώδες ειδύλλιο φτιαγμένο από τα μυθιστορηματικά υλικά με τα οποία μας αιφνιδιάζει καμιά φορά η ζωή. ‘Bonus” στην εκπομπή η φωνή της ίδιας της Καζαρές – την ακούμε να απαγγέλει Λόρκα, καθώς και σε αποσπάσματα από την κινηματογραφική συνεργασία της με τον Κοκτώ.
(φωτό: Roger Viollet | Η Maria Casarès στο έργο του Albert Camus ”Οι Δίκαιοι”, θέατρο Hébertot, Παρίσι, Δεκέμβριος 1949)
Συγγραφή / επιμέλεια κειμένων-παραγωγή-παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη