Clara Schumann, Γυναίκα στη Σκιά του Μύθου (της) – [δ’ μέρος]
”Το μαργαριτάρι δεν επιπλέει στην επιφάνεια, πρέπει να το ψάξεις στα βάθη, ακόμα και με μεγάλους κινδύνους. Η Κλάρα είναι βουτηχτής… Από νωρίς πέταξε το πέπλο της Ίσιδας. Παιδί ανυψώνεται, ήρεμη. Ο ώριμος άνθρωπος θα τυφλωνόταν ίσως από τόση λάμψη.” – ο Robert Schumann για την Clara Schumann.
Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΥΡΙΑ στο δ’ μέρος για την Clara Schumann, όπου παρακολουθούμε τις αρχές του ειδυλλίου της με τον Ρόμπερτ Σούμαν. Σφυρηλατημένη από έναν δεσποτικό πατέρα που είναι και ο δάσκαλός της, η Κλάρα δεν δίστασε να έρθει σε ρήξη μαζί του, για να παντρευτεί τον αγαπημένο της. Ασχολήθηκε ελάχιστα με την προσωπική της μεγαλοφυία – η δεξιοτέχνις του πιάνου έσβησε πίσω από τη σύζυγο, τη μητέρα και τη μαθήτρια. Ύστερα, ο Σούμαν πεθαίνει, χτυπημένος -όπως κάθε ρομαντικός καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του- από την τρέλα. Για την Κλάρα είναι η απελπισία, αλλά συγχρόνως μια ανομολόγητη απελευθέρωση – η ευκαιρία να λάμψει επιτέλους το πρωτοφανές ταλέντο της, που την καθιστά ισότιμη του Λιστ. Παραμένοντας διά βίου η γυναίκα του ενός και μοναδικού έρωτα, στη διάρκεια των σαράντα χρόνων που της απομένουν, η Κλάρα θαμπώνει τα πλήθη, διατρέχοντας τη διεθνή σκηνή. Με τον θάνατό της πραγματοποιεί το άλμα στη σφαίρα του μύθου – όπου και διαβιοί έκτοτε, όχι μόνο ως ”γυναίκα του Σούμαν”, αλλά ως πιανιστική ιδιοφυία κι ως ένα πλάσμα καμωμένο εξ ολοκλήρου από μουσική.
Συγγραφή / επιμέλεια κειμένων-παραγωγή-παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη
