”Οι συνθέσεις της είναι αξιοσημείωτες, ιδιαίτερα για γυναίκα.”
– ο Franz Liszt για την Clara Schumann
”Σε θέλω μέρες ολόκληρες, χρόνια – μια αιωνιότητα. Δεν είμαι πια ο Φεγγαρίσιος Ιππότης του άλλοτε. Θέλω να είσαι η γυναίκα μου, είναι η επιθυμία μου η πιο ιερή, η πιο βαθιά.”
– ο Robert Schumann σε επιστολή του στην Clara Schumann
”Μένω πίσω στο πιάνο. Πάντα αυτό συμβαίνει όταν ο Robert συνθέτει. Δεν υπάρχει ούτε μια ώρα την ημέρα για μένα.”
– Clara Schumann
“Η Σκοτεινή Κυρία” συναντά την Clara Schumann: σφυρηλατημένη από έναν δεσποτικό πατέρα που είναι και ο δάσκαλός της, η Κλάρα δεν δίστασε να του αντιταχθεί και να έρθει σε ρήξη μαζί του, για να παντρευτεί τον Ρόμπερτ Σούμαν.
Παράξενη γυναίκα, ασχολήθηκε ελάχιστα με την προσωπική της μεγαλοφυία – η δεξιοτέχνις του πιάνου έσβησε πίσω από τη σύζυγο, τη μητέρα και, από την αρχή, τη μαθήτρια. Ύστερα, ο Σούμαν πεθαίνει, χτυπημένος -όπως κάθε ρομαντικός καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του- από την τρέλα. Για την Κλάρα είναι η απελπισία, αλλά συγχρόνως μια ανομολόγητη απελευθέρωση – η ευκαιρία να λάμψει επιτέλους το πρωτοφανές ταλέντο της, που την καθιστά ισότιμη του Λιστ.
Παραμένοντας διά βίου η γυναίκα του ενός και μοναδικού έρωτα, στη διάρκεια των σαράντα χρόνων που της απομένουν, η Κλάρα θαμπώνει τα πλήθη από συναυλία σε συναυλία, διατρέχοντας τη διεθνή σκηνή. Δεν θα σταματήσει παρά για να πεθάνει, πραγματοποιώντας το άλμα στη σφαίρα του μύθου – όπου και διαβιοί έκτοτε, όχι μόνο ως ”γυναίκα του Σούμαν’‘, αλλά ως πιανιστική ιδιοφυία κι ως ένα πλάσμα καμωμένο εξ ολοκλήρου από μουσική.
Συγγραφή / επιμέλεια κειμένων-παραγωγή-παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη.