Georges Simenon, “Το Μπλε Δωμάτιο”
“Το δωμάτιο ήταν μπλε, μπλε λουλακί, ένα λουλακί που του θύμιζε τα παιδικά του χρόνια και τα σακουλάκια γεμάτα με μπλε σκόνη που η μητέρα του διέλυε στη σκάφη της μπουγάδας […] Αργότερα, πολύ μετά τον θάνατο της μητέρας του, είχε αναρωτηθεί γιατί οι άνθρωποι που ήταν τόσο φτωχοί όσο και οι ίδιοι, ντυμένοι με μπαλωμένα ρούχα, έδιναν τόση σημασία στη λευκότητα των ασπρόρουχων.” – Georges Simenon, “Το Μπλε Δωμάτιο”
“Για μένα, που δεν ξέρω τίποτα από τη ζωή σας, είναι σαν να προετοιμαστήκατε σε μια παλαιότερη ζωή. Μιλούν συχνά για τη μεγάλη αντίληψη του Μπαλζάκ. Για μένα η δική σας είναι πιο πραγματική, πιο ουσιαστική, και μας τη σερβίρετε με τρόπο πιο ορεκτικό. Σας χαιρετώ εγκάρδια, ελπίζοντας να μας δώσετε ακόμη τουλάχιστον άλλα εκατό βιβλία, από τα τόσο γοητευτικά σας.” – ο Henry Miller σε επιστολή του στον Georges Simenon
Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ παραμένει στον κόσμο του Georges Simenon -τον οποίο ο André Gide αποτιμούσε ως «τον μεγαλύτερο και πιο αληθινό μυθιστοριογράφο των γαλλικών γραμμάτων»-, μετακινούμενη ωστόσο προς τα «ψυχολογικού τύπου» μυθιστορήματά του: στο “Μπλε Δωμάτιο”, μια ιστορία απιστίας που καταλήγει σε φόνο, στην αίθουσα ανακρίσεων και στο δικαστήριο, ο Simenon παραδίδει ένα ψυχογραφικό νουάρ με ήρωες αμφιλεγόμενης ηθικής αλλά απολύτως αναγνωρίσιμους – και ηρωίδα μια αντισυμβατική femme fatale της επαρχίας, που παραπέμπει ευθέως στις κλασικές σελίδες του Flaubert και τη Μαντάμ Μποβαρύ. Ακούμε ένα μικρό απόσπασμα με τον ίδιο τον συγγραφέα να μιλά για το έργο του, ενώ πλαισιώνουμε με τη μουσική του
Grégoire Hetzel και τις φωνές των Charles Aznavour και Jeanne Moreau.
Συγγραφή/κείμενα-επιμέλεια -παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη / Evangelia Koulizaki
