ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΑΝΟ ΤΕΝΟΡΟ AKSEL SCHIØTZ (1906-1975) – Μέρος Ά
Ακούγονται συνθέσεις των Cristoph Ernst Friedrich Weyse και Niels Wilhelm Gade, για την περίοδο των Χριστουγέννων, καθώς και ayres του John Dowland, οπερατικές άριες του Wolfgang Amadeus Mozart, lieder του Edvard Grieg κ.ά.
“…Αφού πήρε τα πρώτα μαθήματα μονωδίας στην Κοπεγχάγη, ο Aksel Schiøtz συνέχισε τις σπουδές του στη Στοκχόλμη με τον επιφανή Σουηδό βαρύτονο, John Forsell. Μετά από ανώτατες σπουδές σύγχρονων γλωσσών, δίδαξε σε διάφορα σχολεία, στο Roskilde και την Κοπεγχάγη. Παράλληλα τραγουδούσε ερασιτεχνικά και υπήρξε μέλος της Χορωδίας αγοριών και ανδρών της Κοπεγχάγης, υπό τον Mogens Wøldike.
Το 1938, σε ηλικία 32 ετών, σταμάτησε να διδάσκει, έχοντας αποφασίσει να γίνει επαγγελματίας τραγουδιστής. Πραγματοποίησε πολλές εμπορικές ηχογραφήσεις – κυρίως σε δίσκους γραμμοφώνου – με ευρύτατο ρεπερτόριο: από αναγεννησιακά τραγούδια του John Dowland και τη Μουσική Μπαρόκ, μέχρι την οπερέτα, το musical και την κινηματογραφική μουσική. Οι ερμηνείες του σε lieder των Schubert, Schumann και άλλωνρομαντικών συνθετών εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα και θεωρήθηκαν κλασικές. Το 1939 πραγματοποίησε σκηνικό ντεμπούτο στο Βασιλικό Θέατρο της Κοπεγχάγης, ως Ferrando, στην όπερα Έτσι κάνουν όλες, του Mozart. Το επόμενο έτος όμως οι Ναζί κατέλαβαν τη Δανία, γεγονός που περιόρισε σημαντικά τη σταδιοδρομία του. Κατά τη διάρκεια της κατοχής υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής ως σύμβολο εθνικής αντίστασης, χάρη σε πολυάριθμες ηχογραφήσεις παραδοσιακών και έντεχνων δανέζικων τραγουδιών.
Μεταπολεμικά, το 1946 εμφανίστηκε στο Glyndebourne, πρωταγωνιστώντας ως Male Chorus – εκ περιτροπής με τον τενόρο Peter Pears – στην πρώτη παραγωγή της όπερας Ο βιασμός της Λουκρητίας του Britten, με τη μυθική μεσόφωνο Kathleen Ferrier, στον φερώνυμο ρόλο. Το ίδιο έτος, μετά από εγχείρηση λόγω όγκου του ακουστικού νεύρου, το ήμισυ του προσώπου του έμεινε παράλυτο. Μετά από αργή ανάρρωση και επίπονη εξάσκηση, δύο έτη μετά συνέχισε τη σταδιοδρομία του, με διαφορετική χροιά φωνής, ως βαρύτονος. Συνέχισε να τραγουδά, ακόμη και όταν ένας εγκεφαλικός όγκος προκάλεσε δυσκολίες ομιλίας, το 1950…”