Μια αποτίμηση της τραγωδίας για την κοινωνία, τον πολιτικό κόσμο και τη Δημοσιογραφία επιχειρεί στην εκπομπή “Ναι μεν, αλλά” και την Ευαγγελία Μπαλτατζή ο Αρθρογράφος, Συγγραφέας, Δημοσιογραφος και Μεταφραστής, Παντελής Μπουκάλας.
Οπως εκτιμά, ούτε τα παθήματα γίνονται μαθήματα γιατί η μνήμη μας δουλεύει βραχυπρόθεσμα και όπως μάθαμε να λέμε τα τελευταία χρόνια, επικοινωνιακά. Όλα ξεχνιούνται ή όλα πρέπει να ξεχαστούν για να πάμε λίγο παραπέρα. Χωρίς μνημη και αίσθηση ευθυνης δεν προκόβουν οι ανθρώπινες κοινωνίες. Ποτέ δεν πρόκοψαν και δεν θα προκόψουν ούτε και τώρα. Μπορεί οι δείκτες της οικονομίας για παράδειγμα να ανεβαίνουν ή μπορεί να ανέβουν κάποια στιγμή.
Αν δεν υπάρξει πλήρης κάθαρση υπάρχει ο κίνδυνος όλα αυτά να οδηγήσουν στην πλήρη άρνηση, την πλήρη απόρριψη του πολιτικού συστήματος να ελέγξουν το τυχαίο, το απροσδόκητο, να προλαβαίνουν το κακό. Αλλιώς παραμένουμε στην εποχή της δεισιδαιμονίας ότι για όλα φταίει η κακιά ώρα. Ποτέ δεν έρχεται μόνη της. Της ανοίγουν τον δρόμο χιλιάδες λάθη, αστοχίες, παραλείψεις.
Θα ήταν τελείως διαφορετικα τα πράγματα αν η συγγνώμη της κυβέρνησης από τον Πρωθυπουργό γινόταν από την πρώτη στιγμή όταν ήταν στα Τέμπη.
Είναι αλήθεια ότι ακόμη και αν υπήρξαν αναφορές δημοσιογραφικές για τις κινητοποιήσεις των σιδηροδρομικών, αυτές ήταν λιγες και δεν αναπαράγονταν. Η κοινή γνώμη όσο διαμορφώνεται, διαμορφώνεται από τα τηλεοπτικά πρωτίστως που κατά κανόνα ξέρουμε ότι είναι μονοφωνικά, δεν αγοράζονται εφημερίδες. Αυτό που μας ενδιαφέρει πρωτίστως και προβάλαμε είναι οι κινητοποιήσεις ως όχληση.