Στις ευθύνες αφενός των εργοληπτών αναδόχων που ανέλαβαν κατασκευαστικά έργα στον ΟΣΕ και της εν γένει αδυναμίας του ΟΣΕ, στην ουσία του Δημοσίου να ελέγξει και να επιβλέψει τον εργολήπτη, εστιάζει ο Μιχάλης Δακτυλίδης, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Διπλωματούχων Εργοληπτών Δημοσίων Έργων στην εκπομπή “GPS” και τον Θάνο Σιαφάκα.
Γνωρίζουμε τις παθογένειες στον κατασκευαστικό κλάδο. Αν αφήσουμε στην άκρη τον ανθρώπινο παράγοντα (Σταθμαρχών), βεβαίως υπάρχουν ευθύνες στους Αναδόχους. Σε μια Σύμβαση υπάρχουν τρεις πυλώνες : ο μελετητικός (Μηχανικοί), οι Δημόσιοι Φορείς που ελέγχουν τις μελέτες, ελέγχουν τα έργα, προκηρύσσουν το έργο και ένας Ανάδοχος το αναλαμβάνει. Άρα ευθύνες υπάρχουν στον Ανάδοχο που κατασκευάζει και στην Υπηρεσία η οποία τον επιβλέπει και όταν δεν κάνει τα συμφωνηθέντα υποχρεούται να του τραβήξει μία φορά το αφτί, δεύτερη φορά και την τρίτη να τον βγάλει από την αίθουσα όπως κάνουν οι δάσκαλοι. Εδώ δεν βγήκαν από την αίθουσα οι ανάδοχοι αφενός γιατί υπήρχε μια μονοπωλιακή κατάσταση. Ανάδοχος ήταν μια Κοινοπραξία μιας κατασκευαστικής με μια εταιρία ειδική στα συστήματα (ηλεκτρονικά).
Υπήρχαν θέματα εσωτερικά, θέματα μελετών που έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν, υπήρχε μια χαλαρή επίβλεψη.
Η ΕΡΓΟΣΕ αντί να κηρύξει έκπτωτο τον Ανάδοχο, φαντάζομαι ότι φοβήθηκε πως λόγω μονοπωλιακής τεχνογνωσίας, δεν θα έβρισκε άλλον να κάνει το έργο. Κακώς. Έπρεπε η ΕΡΓΟΣΕ να εφαρμόσει τη νομοθεσια που λέει πως όταν ο Ανάδοχος δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του, τον πετάμε εκτός. Εφαρμόζεται σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Δεν είναι κάτι καινούργιο.
Ο ΟΣΕ είχε την επίβλεψη. Δεν μπορούσε να ανταποκριθεί ίσως γιατί δεν είχε κόσμο. Έφυγαν πάρα πολλοί κι έρχεται ένα πολύ μεγάλο λάθος που έκανε η Πολιτεία τόσα χρόνια : στην Ευρώπη όταν οι Υπηρεσίες δεν επαρκούν, έχουν τη δυνατότητα να αναθέσουν την επίβλεψη ενός έργου σε μία εταιρία που απαρτίζεται από μηχανικούς έμπειρους. Ιδιωτική επίβλεψη. Θα μπορούσε να το εφαρμόσει ο ΟΣΕ. Εμείς το λέγαμε 15 χρόνια. Καμία κυβέρνηση δεν είχε το θάρρος να το εφαρμόσει γιατί φοβόταν ότι θα έρθει σε σύγκρουση με τους δημόσιους υπαλλήλους. Η συγκεκριμένη κυβέρνηση με υπουργό τον κ Καραμανλή το είχε δει θετικά. Όταν πήγε να το εφαρμόσει, το εφάρμοσε δειλά, περιορισμένα με αποτέλεσμα θεωρητικά να έχουμε τη δυνατότητα ιδιωτικής επίβλεψης αλλά το βάρος να πέφτει πάλι στο Δημόσιο. Οι ευθύνες είναι μοιρασμένες. Όχι μόνο στον κατασκευαστή. Είναι η εικόνα που αντανακλά στον κλάδο. Το κακό αποτέλεσμα αντανακλάται σε όλο τον εργοληπτικό κλάδο.
Να αποδοθούν οι ευθύνες που αναλογούν στον καθένα.