Αν μπορούσε να θεσπιστεί βραβείο για drummer που ήταν ταυτόχρονα και οι τραγουδιστές των συγκροτημάτων τους αυτό το έπαθλο θα το κέρδιζε η Karen Carpenter (Carpenters). Συνήθως οι τραγουδιστές αποκαλούνται και frontmen και αντίστοιχα frontwomen, μια και στέκονται μπροστά -μπροστά στην σκηνή ! Είναι συνήθως, η μούρη και βιτρίνα του γκρουπ και εκεί συνήθως στηρίζονται σε τελευταία ανάλυση για να τα εκφράσω πιο στεγνά και στυγνά και οι πωλήσεις των δίσκων που έκαναν ή κάνουν. Τα πράγματα δυσκόλευαν βέβαια πάντα αν ο drummer ήταν και ο / η τραγουδιστής/ στρια γιατί απλά το στήσιμο της drums πιάνει χοροτακτικά το 1/3 της σκηνής. Ετσι δεν είναι ευκολο να στήσεις μια drums μπροστά στην σκηνή και από πίσω να είναι εξαφανισμένος ο μπασίστας ή κιθαρίστας της μπαντας. Αλλά ακόμα και αν γίνονταν στήσιμο με την drums στο κεντρο , δεν λειτουργεί έυκολα μια και δεν είναι λειτουργικό , με το να είναι ο drummer μπροστά- μπροστά στη σκηνή και κιθαρίστας να πρέπει να πάρει τον περιφερειακό για να βλέπει τον μπασίστα αφού τα πιατίνια κρύβουν την θέα των υπολοίπων. Στην περίπτωση Karen Carpenter ο μπασίστας είναι πίω απο αυτήν !
Στην τζαζ τα πράγματα μάλλον είναι πιο απλά μια και μπορεί ο άνθρωπος στα τύμπανα να είναι το μοτόρι της μπάντας και να παίζει κρουστά χωρίς να τραγουδάει. Άντε τώρα να φανταστείς τον Buddy Rich να τραγουδάει ταυτόχρονα κρατώντας και παίζοντας τις μπαγκέτες του ! Ο άνθρωπος σάρωνε χωρίς να βγάζει κιχ… ακόμα και όταν συναντούσε επι σκηνής τον αγαπημένο μου drummer . Τον Animal ! (Αυτός ήταν αλλη ξεχωριστη περίπτωση…πάντα έκανε φωνητικά αλλά άναρθρα και δεν χρειάζονταν μικρόφωνο ποτέ )
Οπότε πάντα ο drummer έμπαινε κλασσικά ή στο κέντρο και πίσω στη σκηνή ή στα πλάγια για να τον βλέπει και το κοινό αλλά και η μπαντα του. (Στους Allman Brothers θυμάμαι οτι οι δύο drummer ήταν ακροβολισμένοι στις δυο άκρες της σκηνής)
Στην ποπ/ ροκ όμως τα πράγματα πάντα αλλάζουν. Δηλαδή ;
Δεν γίνεται τόσο εύκολα να είσαι drummer – singer γιατί ο ‘κρουστός’ χορεύει σχεδόν πάνω στο καρεκλάκι του όταν παίζει , οπότε δεν είναι και τόσο εύκολο να έχει ένα μικρόφωνο σταθερό που πρέπει να τραγουδάει και ταυτόχρονα να κάνει κινήσεις για να χτυπάει τα τύμπανα. Σε μερικές περιπτώσεις όμως η νομοτέλεια παθαίνει φούιτ όπως λένε και ο βορειοελλαδίτες εμπνευσμένοι από τις εκπληκτικές μεταφράσεις του Μικυ Μάους Δηλαδή =σκάει =ξεφουσκώνει η ιστορία ! Βέβαια αυτό κατά κάποιο τρόπο λύθηκε στην δεκαετία του ’80 μια και άρχισαν να χρησιμοποιούνται μικρόφωνα προσαρμοσμένα πάνω στο κεφάλι του τραγουδιστή με το μικρόφωνο δίπλα ή μάλλον πλάγια στο στόμα τους.
Αλλά τι γίνονταν όμως πριν έρθει αυτή η λύση ;
Απλά το στόμα τους έπρεπε να ήταν σταθερά στο μικρόφωνο μπροστά τους και τα χέρια αλώνιζαν και έσπερναν ρυθμό και beats. Άντε κάντο αυτό χωρίς να χτυπάς και τα μικρόφωνα…
Στην περίπτωση της Karen όλη η θεωρία πήγαινε φούντο ! Μου πήρε αρκετά χρόνια για να καταλάβω αλλά και να εμπεδώσω πως αυτή αγγελική φωνή της αξέχαστης Karen και του συγκροτηματος της , σήμα κατατεθέν των Carpenters ήταν η ίδια η drummer. Την ακους ακόμα και σήμερα και νομίζεις πως μια τέτοια αγγελική ηρεμιστική φωνή θα έπαιζε καμμιά άρπα, κανένα αρμόνιο καθισμένη … άντε κάνα φλάουτο ! Μα όχι ! Η μούσα επαιζε drums ! Το αγγελούδι έπαιζε τύπμανα και τραγουδούσε αιθέρια. Ακόμα και όταν ήταν καλεσμένη στον Λευκό Οίκο και έκανε κομψή εμφάνιση Εκεί που θα μπορούσε κάλλιστα να μισθώσει κάποιον άλλο ρυθμοδερματολόγο ! Αμ δε ! Άλλοι είχαν την φήμη και το look του σκληρού και άλλη είχε επένδυση Blue jean στο μυαλό !
Άλλες τέτοιες περιπτώσεις ;
Εύκολα στις αρχές της δεκαετίας του ’80 θυμάμαι ‘να μένω κάγκελο’ όταν είδα από κοντά τον ελληνικής καταγωγής frontman των Romantics να είναι ο drummer και τραγουδιστής της μπάντας και να τραγουδάει “what I like about you !!!!
“Όπα ρε λεβέντη” εσύ είσαι ο drummer !!
Μετά άντε να βλέπεις τον MIck να παίζει αυτό το ξέφρενο beat στο ballroom blitz των Sweet και να κάνει …και φωνητικά !
https://www.youtube.com/watch?v=ewFBuYHldeY
ή να το παίζεις διπλή και να το/τα χάνεις το ρημάδι το ΠροΠΟ …..ακούγοντας και βλέποντας να είναι πίσω και απο την reception του ξενοδοχείου Hotel California τον Don Henley !
https://youtu.be/yYkL5igsG4k
Πόσο μάλλον να απορείς ….πως στο καλό σε ένα ολόκαιρο κονσέρτο ο μάγκας των Rare Earth με τέτοιο ξέφρενο ρυθμό που κατορθώνει και συμπαρασύρει πρώτα την μπάντα του και μετά το κοινό που ‘εκτοξεύεται’ στο “Get Ready” και δεν χτυπά ούτε μια φορά το μικρόφωνο μπροστά του με καμμια φαλτσοστεκιά ! Και εδώ δεν μιλάμε για κομμάτια 3 και 4 μόνο λεπτών. Το Get Ready κρατούσε πάνω απο 20 και 25 λεπτά στα live τους….
Avanti λοιπόν με Rare Earth ”
==========================================
Ο Γιώργος Μαρκάκης ταξιδεύει σε όλο τον πλανήτη ανάμεσα σε διαφορετικές γλώσσες, κράτη και έθνη, σε έναν ατελείωτο πολύχρωμο ωκεανό της μουσικής.
Ώρα αναχώρησης κάθε μεσάνυχτα από Δευτέρα – Παρασκευή αλλά και στις 14.00 το μεσημέρι του Σαββάτου, για να κάνουμε τον γύρo του κόσμου με όχημα τους ρυθμούς, τις μελωδίες και τις μουσικές του κόσμου.
==========================================