Παρασκευή 29 Απριλίου 2022, ο Νίκος Πετρουλάκης, ο wanderer της μουσικής, είναι καλεσμένος του Σιδερή Πρίντεζη, στις 4 το απόγευμα, στο “Κλειδί του Sol” και στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Αφορμή για τη ραδιοφωνική συνάντηση το “PLAY BACK”, το βιβλίο του με κείμενα που έχεɩ υπογράψεɩ ως συνεργάτης, αρχɩσυντάκτης καɩ δɩευθυντής κατά καɩρούς, σε μουσɩκά έντυπα, εφημερίδες καɩ ɩστολόγɩα.
Για το Νίκο Πετρουλάκη έγραψε ο Σιδερής Πρίντεζης:
“Ομολογώ πως η εμφάνιση του cd και οι επανεκδόσεις παλιών δίσκων οι οποίοι δύσκολα βρίσκονταν μέχρι τότε, με βοήθησαν πολύ στην οργάνωση της δισκοθήκης μου. Όπως επίσης φυσικά και η επαφή στα φοιτητικά μου χρόνια με τα μαγαζιά που πουλούσαν μεταχειρισμένους δίσκους, στο κέντρο της Αθήνας πρώτα και στο Μοναστηράκι λίγο μετά.
Το πρώτο από αυτά που επισκέφθηκα ήταν το μαγαζί που είχε ο Νίκος Πετρουλάκης σε υπόγειο πολυκατοικίας στον πεζόδρομο της οδού Μαντζάρου, κάθετα στη Σόλωνος, στο ύψος της Νομικής (πολύ κοντά στη σχεδόν σύγχρονη γνωριμία μου με το θρυλικό υπόγειο «Σόλωνος και Μασσαλίας»). Κάπου είχα διαβάσει γι’ αυτό και αποφάσισα να το εξερευνήσω. Μέχρι τότε οι παλιοί δίσκοι που αγόραζα ήταν από τα συνηθισμένα μαγαζιά που τύχαινε να τους έχουν από προηγούμενα χρόνια ή τους έφερναν από πρόσφατες ανατυπώσεις.
Όταν λοιπόν πρωτοκατέβηκα τα σκαλιά και μπήκα στον χώρο, για δευτερόλεπτα νόμιζα πως τηλεμεταφέρθηκα στον χρόνο, στην εποχή της παιδικής μου ηλικίας που στα δισκάδικα υπήρχαν μόνο βινύλια. Ανάμεσά τους βρίσκονταν 2-3 άτομα, εκ των οποίων αυτός με τα πιο μακριά μαλλιά και το πιο βροντερό γέλιο με ρώτησε αν με ενδιαφέρει κάτι συγκεκριμένο. Πού να’ ξερε τι τον περίμενε τα επόμενα χρόνια, τον ίδιο και τους συναδέλφους του σε ανάλογα καταστήματα δίσκων: οι χειρόγραφες λίστες σε Α4 λευκό χαρτί, χωρισμένο σε 3 στήλες, με λογής μουσικά είδη, soundtracks, συγκροτήματα και καλλιτέχνες, Έλληνες και ξένους, θα τους απασχολούσαν για καιρό (σήμερα είναι περασμένες στο κινητό πια…)
Εκείνη η επίσκεψη ωστόσο ήταν αναγνωριστική. Θυμάμαι όμως τον πρώτο «μεταχειρισμένο» δίσκο που αγόρασα τη συγκεκριμένη μέρα. Ήταν το “Sticky fingers” των Rolling Stones με πραγματικό φερμουάρ στο εξώφυλλο.
Τα χρόνια πέρασαν, ο Νίκος από το υπόγειο ανέβηκε σε ισόγειο στη Διδότου και μετά, ψηλότερα ακόμα, σε υπερυψωμένο επίπεδο από την επιφάνεια του δρόμου στη Σίνα. Παράλληλα, έγραφε κείμενα σε εφημερίδες, περιοδικά, στο διαδίκτυο, έκανε και κάνει εκπομπές στο ραδιόφωνο. Και όλα αυτά γεμάτα από ιστορίες γύρω από τη μουσική με μία προτίμηση στη μαύρη μουσική, τη jazz, το rock από τις αρχές του μέχρι…
Είχα την τύχη κάποιες από τις ιστορίες αυτές να τις ακούσω από τον ίδιο εκείνα τα απογεύματα της Παρασκευής που σύχναζα και στο δικό του μαγαζί. Πόσα έχω μάθει από αυτούς τους ανθρώπους που, χωρίς να κάνουν θόρυβο γύρω από το όνομά τους ή τη δισκογραφική τους “πραμάτεια”, διάβασαν, άκουσαν, είδαν, έψαξαν αυτά που τους ενδιέφεραν ξοδεύοντας κόπο και χρήματα (μιλάμε φυσικά για τότε που δεν τα έβρισκες όλα ή σχεδόν όλα στην οθόνη σου πληκτρολογώντας μόνο κάποιες λέξεις).
Μερικές – γιατί πού να χωρέσουν όλες – από αυτές τις ιστορίες που περιέχουν πληροφορίες για τραγούδια, δίσκους, συναυλιακές εμφανίσεις, μουσική για τον κινηματογράφο, αλλά επίσης βιώματα και πάθη ανθρώπων και προσωπικές αφηγήσεις από εφηβικές (και όχι μόνο) μνήμες και μεταγενέστερα ταξίδια του Νίκου στο εξωτερικό, με μουσικούς στόχους πάντα, περιέχονται στο ογκώδες βιβλίο του “Playback” που μόλις κυκλοφόρησε. Αλλά δεν είναι μόνο οι αφηγήσεις και η σημασία των στοιχείων που παρατίθενται. Είναι και ο τρόπος γραφής. Σαν να γράφτηκε νύχτες, σε παλιά γραφομηχανή, δίπλα σε τασάκια με αποτσίγαρα και ποτήρια άδεια ή γεμάτα… ανάλογα με το κείμενο. «Πολύ σινεμά βλέπεις» θα μου πείτε, αλλά διαβάστε το και θα με καταλάβετε από τις περιγραφές, τις εικόνες, τη σκιαγράφηση των ανθρώπων.
Για όλα τα παραπάνω λοιπόν είμαι πολύ χαρούμενος που αυτός ο απόγονος – άλλα όχι κολλημένος σε αυτά – των “Fucking fifties” (όπως θα’ λεγε και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης που, αν ήθελε να κάνει ταινία τη «Media luz» του, πιστεύω πως θα ήταν από τους ιδανικότερους συνεργάτες του), αυτός ο wanderer της μουσικής, ο Νίκος Πετρουλάκης, θα είναι καλεσμένος μου στο Δεύτερο Πρόγραμμα.”