Με αφορμή το «ρεμπέτικο», την ιστορία και την σύγχρονη παρουσία του. Πάλι!
Δευτέρα 5 Μαΐου, 9 με 10 το βράδυ, στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα και στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Καθώς χθες το βράδυ, λίγο πριν το τέλος της παράστασης, ακουγόταν το τραγούδι αυτό του Άκη Πάνου, σκεφτόμουν πόσους «δρόμους του ρεμπέτικου» είχε διανύσει. Ξεκινώντας με δύο από τις «έξι λαϊκές ζωγραφιές» του Μάνου Χατζιδάκι, δίνοντας έναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε τραγούδια του Τσιτσάνη – 18 από τα 50 τραγούδια που ακούστηκαν ήταν δικά του – πέρασε από Βαμβακάρη, Χατζηχρήστο, Σκαρβέλη, Μπαγιαντέρα ,Καλδάρα, Γαβαλά, Περιστέρη, Ζαμπέτα – Μητσάκη, Χιώτη, Λαύκα, Νταράλα, Άκη Πάνου αλλά και από Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ξαρχάκο, Μούτση, για να φτάσει στο Νίκο Παπάζογλου, το Σωκράτη Μάλαμα, το Νίκο Ξυδάκη, το Βαγγέλη Κορακάκη, το Χρήστο Νικολόπουλο, τη «Φαντασία στην εξουσία» του Στέλιου Βαμβακάρη και του Παύλου Σιδηρόπουλου, την «φυλλοβόλα ψυχή» του Νίκου Πλατύρραχου και την «Ελενίτσα» του Γιάννη Ιωάννου. Ο Γιώργος Νταλάρας με την Ασπασία Στρατηγού και τον Βασίλη Κορακάκη εξ αρχής, με τη συμμετοχή της Χριστίνας Μαξούρη, του Μιχάλη και του Παντελή Καλογεράκη και των δικών τους προτάσεων από το υλικό της Μπέλλου και τα … «ρεμπώτικα» αλλά και με – την πρωτοεμφανιζόμενη Μαριάννα Κατσιμίχα, στη συνέχεια, και με μια ετοιμοπόλεμη πλήρη ορχήστρα, προσπάθησαν να δώσουν την αίσθηση της συνέχειας μιας ιστορίας που φτάνει πια τα 100 χρόνια.
Μπορεί ο ορισμός του «ρεμπέτικου» να μην είναι τόσο σαφής… Ο καθένας μπορεί να περιλαμβάνει ότι θέλει και να βάζει τα όρια – χρονικά, αισθητικά, ηχητικά – όπου θέλει. Σαφώς και ο καθένας κάνει ότι μπορεί και κρίνεται απ’ αυτό που κάνει. Αλλά σε μια εποχή που το να λες το κακό μπορεί να σε κάνει «μάγκα» και «δυναμικό» και το να λες το καλό μπορεί να σε βαφτίζει «κόλακα», το θέμα δεν είναι η κριτική. Είναι η ύπαρξη και το αποτέλεσμα της κάθε προσπάθειας. Στο χρόνο και στους ανθρώπους.
Μ’ αυτές τις σκέψεις, στην εκπομπή σταχυολογούμε από τις παλιές και τις νεότερες εκτελέσεις τραγουδιών «στους δρόμους του ρεμπέτικου» που ακούστηκαν στην εν λόγω συναυλία. Αλλά ίσως και σε κάποιες που δεν ακούστηκαν.
Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΣΗΜ: Οι φωτογραφίες, ερασιτεχνικές, από το πάλκο και πρώτου και του δεύτερου μέρους της συναυλίας. Το τραγούδι «Αδιόρθω – αναρχί- », κλείνει το δίσκο «Θέλω να τα πω» του Άκη Πάνου με τον Γιώργο Νταλάρα (1982).