Η φωτεινή και η άλλη πλευρά στην δισκογραφία της Μαρίας Δημητριάδη
Παρασκευή 10 Ιανουαρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα και στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
Είχα ρωτήσει την Μαρία Δημητριάδη σε μια συνομιλία μας το 1997, αν υπάρχει ένας στίχος ανάμεσα σε όσους τραγούδησε, που να την αγγίζει περισσότερο από όλους τους άλλους. Περίμενα ότι θα μού έλεγε τα γνωστά : «Είναι όλοι τους παιδιά μου» ή «δεν το έχω σκεφτεί». Αλλά εκείνη, απάντησε : «Θα σου φανεί περίεργο αλλά με άγγιξαν στίχοι που ήταν τελείως άσχετοι με την δύναμη που ήθελα να σπρώξω προς τα έξω. Ας πούμε, από τα «Πολιτικά τραγούδια», μού άρεσε εκείνο που έλεγε «Οι νικητές σκουπίσανε τα ματωμένα τους σπαθιά / στ’ άσπρα, δίχως ραφές. πουκάμισα των νικημένων» ή το «Θα γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών» ( «Η πιο όμορφη θάλασσα»).
Ένα ερώτημα που έχω αντιμετωπίσει πολλές φορές – αν και είναι πολλές και οι αναφορές που έχω κάνει σε αυτήν και στο υλικό της, αφορά την δισκογραφία της Μαρίας Δημητριάδη και ενδεχομένως κάποιες επιλογές από αυτήν. Δε μού κάνει εντύπωση, βέβαια. Η Δημητριάδη δεν οργάνωσε μια αυτοτελή δική της εικόνα. Ούτε το έκανε κάποιος άλλος γι’ αυτήν. Ίσως γι’ αυτό, χρειάζεται ένα ψάξιμο παραπάνω προκειμένου να έχει κανείς μια αντιπροσωπευτική εικόνα… Ποσό μάλλον που φέτος συμπληρώνονται 16 χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή – στα 58 της μόλις χρόνια. Και ήταν και πολλά τα χρόνια που είχε πάρει αποστάσεις από την μουσική επικαιρότητα νωρίτερα. Ουσιαστικά οι φορές που η Μαρία Δημητριάδη έκανε πολυσυλλεκτικούς «προσωπικούς δίσκους» ήταν μόλις δύο στα 40 χρόνια της διαδρομής της. Οι υπόλοιποι δίσκοι που ακούγεται – περισσότερο ή λιγότερο – η φωνή της Μαρίας Δημητριάδη, είναι κύκλοι τραγουδιών ή δίσκοι με τραγούδια συγκεκριμένων δημιουργών – που τραγουδά μόνη της ή και με άλλους τραγουδιστές… Από την αέρινη «Αναμπελ» του Ξαρχάκου στα «Κορίτσια στον ήλιο», στον «Ήλιο τον πρώτο» και το «Χρονικό» του Μαρκόπουλου, στα «Λαικά» και «Τα τραγούδια του αγώνα» του Θεοδωράκη, στους 8(!) δίσκους που καθόρισαν την αφετηρία του Θάνου Μικρούτσικου. Κι ύστερα… Γλέζος – Λόρκα, Μαμαγκάκης – Βάρναλης αλλά και «Για την Ελένη» του Μάνου Χατζιδάκι… Και την τελευταία …εικοσαετία, οι στίχοι του Παρασκευά Καρασούλου, με τον Στέφανο Κορκολή και τον Θοδωρή Οικονόμου. Η σημερινή εκπομπή είναι μια επιλογή από την φωτεινή και την άλλη πλευρά της διδρομής της. Πάντα, με τη διάθεση του «Παρ’ το αλλιώς… θα βρεις!».
ΣΗΜ : Στη φωτογραφία της ανάρτησης η φωτογραφία, η εισαγωγή με δυο …διδακτικές ιστορίες «εποχής» και ο – αισιόδοξος – τίτλος, από την συνέντευξη του 1997.