Η πρώτη εποχή και σκόρπια τραγούδια του Μάνου Λοίζου
Τετάρτη 18 και Πέμπτη 19/9, 9 με 10 το βράδυ, στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα στο Δεύτερο Πρόγραμμα.
Το πρώτο του τραγούδι, ένα ποίημα του Λόρκα που είχε δημοσιευτεί στην «Επιθεώρηση Τέχνης», όπως το μετέφερε στα ελληνικά ο Νίκος Γκάτσος. Ηχογραφήθηκε με την επιμέλεια του …Μίμη Πλέσσα, με τον Γιώργο Μούτσιο που τότε ήταν ακόμη ο βασικός ερμηνευτής του Μάνου Χατζιδάκι. Γράφει τα πρώτα του τραγούδια για τον κινηματογράφο, για την ταινία «Μπετόβεν και μπουζούκι». Με λόγια των συνεργατών του τότε, αλλά και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου σε ένα τραγούδι – που δεν ηχογράφησε ποτέ για την δισκογραφία. Τα τραγουδά η Κλειώ Δενάρδου και οι ηθοποιοί της ταινίας και μετά γίνονται δίσκοι με τον Γιάννη Πουλόπουλο. «Ο δρόμος» που «είχε τη δική του ιστορία», θα ηχογραφηθεί για πρώτη φορά με την Σούλα Μπιρμπίλη, νεαρή ερμηνεύτρια του «νέου κύματος». Μετά, θα έρθουν οι 10 μεγάλοι δίσκοι του, σε διάστημα 13 χρόνων. Τα τραγούδια του που καταγράφηκαν σ’ αυτούς, είναι μόλις …94. Είναι και καμμιά 40αριά τραγούδια, «σκόρπια» σε 45άρια ή προσωπικούς δίσκους των βασικών του τραγουδιστών. Κάποια λίγα τραγούδια του, θα εκδοθούν και μετά το θάνατό του – τα τελευταία χρόνια περιμένουμε τα τελευταία τραγούδια που έγραψε πάνω σε στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Έζησε 45 χρόνια. Από το θάνατό του, συμπληρώθηκαν αυτές τις μέρες 42 χρόνια!. Στην περίπτωση του, ήταν τα μεγέθη, οι αριθμοί είναι που «τρελάθηκαν», έχασαν την αλήθεια τους κι όχι το δικό του έργο… Μάλλον δεν υπάρχει άλλη περίπτωση δημιουργού στο ελληνικό τραγούδι που με τόσο «μικρό» – ποσοτικά – έργο και με τόσο μακρινή προσωπική απουσία, να παραμένει τόσο «ενεργός» στη συνείδηση τόσο των ανθρώπων του «συναφιού» του, όσο και του μεγάλου κοινού. Ίσως είναι ο συνθέτης που μάς έχει ζητηθεί πιο πολύ και σ’ αυτή την εκπομπή… Γι’ αυτό και επανερχόμαστε! Θέλοντας να ξανακούσουμε τις ηχογραφήσεις του που επανέρχονται τόσα πολλά χρόνια αλλά και αναζητώντας κάποιες που μπορεί να έχουν ακουστεί λιγώτερο, κάποιοι να μην τις έχουν ακούσει ή να τις έχουμε …ξεχάσει. Με αυτή την πυξίδα και οι επιλογές αυτών των δύο εκπομπών – από τα τραγούδια της «πρώτης εποχής» του αλλά και από τα «σκόρπια», τα «εκτός μεγάλων δίσκων» τραγούδια των κατοπινών χρόνων.
Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΥΓ : Στη φωτογραφία της ανάρτησης, ο νεαρός Μάνος Λοίζος στην Αλεξάνδρεια της δεκαετίας του ’50, παίζει βιολί – το πρώτο όργανο που τον μάγεψε, σε ηλικία 7 ετών – με τον δάσκαλό του στο πιάνο. Έτσι, σαν μια φωτογραφική υπόμνηση, «κρυμμένων» στιγμών μιας φωτεινής διαδρομής!
