Δευτέρα 15 και Τρίτη 16 Μαρτίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7. Καθώς τα χρόνια περνάνε, ο ήχος και η εικόνα των παλιών ανθρώπων απομακρύνονται.Φέτος συμπληρώνονται 36 ολόκληρα χρόνια από τότε που ο Μπαγιαντέρας έφυγε για πάντα. Είπαμε λοιπόν, να σταθούμε περισσότερο στην περίπτωσή του, στα τραγούδια του, στην πορεία του στο χώρο. Και παράλληλα, να ακούσουμε αποσπάσματα από μια συνομιλία που έκανα μαζί του, πριν 38 χρόνια! Ήταν το απόγευμα της 8ης Νοεμβρίου του 1983. Πολύ νέος, «δόκιμος» στη δημοσιογραφία, μόλις 19 χρονών, έψαχνα στα στενά του Περιστερίου το – μισοτελειωμένο, ακόμα τότε – σπίτι που ζούσε ο Μπαγιαντέρας με τη γυναίκα του. Στόχος ήταν μια συνομιλία μαζί του, για τη «Μουσική», το μουσικό περιοδικό στο οποίο είχα μόλις ξεκινήσει συνεργασία. Ο Μπαγιαντέρας μού αφηγήθηκε τις ιστορίες του, απάντησε σε ότι τον ρώτησα αλλά και έπαιξε με το όργανο που κρατούσε πάντα στα χέρια, ότι ερχόταν στο νου του από τη συζήτηση. Από την οπερέτα «Μπαγιαντέρα» – πήρε το όνομά του απ’ αυτήν – μέχρι καινούργια τραγούδια που σχεδίαζε τότε. Κάποια αποσπάσματα από όσα κατέγραψε το κασετόφωνό μου εκείνο το βράδυ, είπα να τα ξανακούσουμε απόψε, ανάμεσα στα τραγούδια του. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
Σημειώση: Τη φωτογραφία διαμόρφωσε για μας ο Πέτρος Παράσχης.
«Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια» – «Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει…» Μια συνομιλία με τον Μπαγιαντέρα πριν 38 χρόνια! Μέρος 2ο
