Ένα «παλιό ρεμπέτικο ιστορικό» για τον Θεόδωρο Δερβενιώτη: «Ρεμπέτικο περιβόλι» με στίχους του Κώστα Βίρβου | 07.12.2022

Μια περιγραφή προσώπων και εποχών του παλιού λαϊκού τραγουδιού μέσα από  στίχους του Κώστα Βίρβου και με μελωδίες ή μουσικές που διάλεξε ο Θόδωρος Δερβενιώτης. Στη σειρά αυτής της εκπομπής όπου ακούμε και τις δύο πλευρές ενός παλιού δίσκου από την ιστορία του τραγουδιού – σα να τους βάζαμε τώρα στο πικ απ – ακούμε το δίσκο «Ρεμπέτικο Περιβόλι». Είναι 1974. Ο Κώστας Βίρβος έχει ήδη σχεδόν μια δεκαετία που έχει αρχίσει να φτιάχνει κύκλους τραγουδιών, να αναπτύσσει ένα θέμα σε μια σειρά 10-12 τραγουδιών, στα πρότυπα των νεότερων δημιουργών του «έντεχνου λαϊκού τραγουδιού». Η αρχή είχε γίνει με την «Καταχνιά»  όπου με μουσική του Χρήστου Λεοντή και με ερμηνευτές τον Στέλιο Καζαντζίδη και την Μαρινέλλα έφτιαξαν ένα δίσκο με αναφορές που κάλυπταν το τρίπτυχο «Κατοχή – Αντίσταση – Απελευθέρωση». Μετά από λίγα χρόνια, με τον Μίμη Πλέσσα τώρα, έκαναν δυο κύκλους που ο ένας αφορούσε ιδιαίτερους τύπους της παλιάς Αθήνας, το «Πανόραμα» και το άλλο φιγούρες του θεάτρου σκιών, το «Ζει;» – με ερωτηματικό. Αρχές της δεκαετίας του ’70 πλέον. Με τον Μίμη Πλέσσα, ετοίμαζαν περίπου τότε και έναν «κύκλο τραγουδιών» με θαλασσινές αναφορές, το «Θάλασσα πικροθάλασσα». Όμως, παράλληλα, ο Βίρβος δοκιμάζει κάτι αντίστοιχο και με τον παλιό του συνεργάτη τον Θόδωρο Δερβενιώτη που παρ’ ότι έχει πάνω από 20 χρόνια στην δισκογραφία και τεράστιες επιτυχίες σε δίσκους γραμμοφώνου και 45άρια,  για πρώτη φορά κάνει έναν ολόκληρο μεγάλο δίσκο. Τραγούδια με αναφορές στα σμυρνέικα, πολίτικα και ρεμπέτικα ακούσματα αλλά και σε δημιουργούς όπως ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Απόστολος Χατζηχρήστος, ο Ανέστος Δελιάς και ο Γιώργος Μπάτης. Τραγουδισμένα από την Σωτηρία Μπέλλου, τον Γιώργο Μουφλουζέλη, τον Μιχάλη Βιολάρη και την Καίτη Αμπάβη: «Αν το χέρι σου δεν τρέμει/απ’ της νύχτας το χτικιό,/ δεν το φτάνεις τον Αρτέμη, /ούτε το Σαλονικιό,/ αν δεν πικραθείς στο πάλκο,/ δε θα γίνεις σαν το Μάρκο./ Κάνε τραγούδι τη ζωή,/ το αχ! από τα στήθια,/ γιατί Ρεμπέτικο θα πει,/ καημός, χαρά κι αλήθεια./ Αν θα γίνεις με την πρώτη/ δίχως ντέρτι στην καρδιά,/ δε θα παίξεις σαν το Χιώτη,/ δε θα γράψεις σαν τη `’γριά” /αν ο πόνος δε σε πιάνει,/ δεν του μοιάζεις του Τσιτσάνη.