Με την Δόμνα Σαμίου… Για τη Δόμνα Σαμίου…
Τρίτη 24/10/22, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα και στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
Με αφορμή μια ζωντανή ηχογράφηση και μια συναυλία με τη Δόμνα Σαμίου.
Καθώς οι φωτογραφίες και τα βίντεο από το αρχείο της Δόμνας Σαμίου εναλλάσσονταν στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής με τα ζωντανά παιξίματα και τραγουδίσματα και με τους χορευτές, ένοιωθες τη συγκίνηση να έρχεται από το παρελθόν αλλά ήξερες ότι και το παρόν έχει τις δικές του θέσεις, τη δική του γνώση. Ξεκινώντας έτσι, επιλέξαμε στη σημερινή εκπομπή να «μπλέξουμε» την εμπειρία και τις σκέψεις για την εκδήλωση του Σαββάτου , την «Μικρασία της κυρα Δόμνας» με την ζωντανή ηχογράφηση μιας συναυλίας του 2005 με μικρασιάτικα τραγούδια που ήταν παρούσα και η ίδια. Πρόσφατα εκδόθηκε σε εικόνα και σε ψηφιακή μορφή, με τον τίτλο «Τα παλαιά μου βάσανα».
Η Δόμνα Σαμίου από ένα τηλεοπτικό «Μουσικό Οδοιπορικό» του 1977 για την μουσική στα Φάρασσα και την Καππαδοκία, γυρισμένο με πρόσφυγες στο Πλατύ Ημαθίας. Διάλογος μ’ έναν παλιό κεμανετζή :
– Δεν μου λες, Παντελή, αυτός ο σκοπός που έπαιξες τώρα πώς λέγεται;
– Ο σκοπός, είναι σκοπός που γεννιέται ο άνθρωπος… μέχρι 100 χρονών, που πεθαίνει!
Ο Φαρασιώτης μουσικός ξεκινά να παίξει και το θέμα ολοκληρώνεται σήμερα στη σκηνή με τις δοξαριές του Σωκράτη Σινόπουλου και με το χορό των μαντηλιών να αποδίδεται παράλληλα από το ασπρόμαυρο «Μουσικό Οδοιπορικό» του 1977 και από τους μουσικούς και τους χορευτές στη σκηνή του Μεγάρου σήμερα.
Ήταν αρκετοί οι ανάλογοι διάλογοι ανάμεσα στη σκηνή και στην οθόνη. Διάλογοι της Δόμνας Σαμίου με τους σημερινούς εκτελεστές. Διάλογοι των παλιών μουσικών με τους σύγχρονους. Διάλογοι των χορευτών του τότε και του τώρα. Υπήρχε η συγκίνηση για την Δόμνα Σαμίου που λείπει δέκα χρόνια. Αλλά υπήρχε και η σιγουριά ότι οι άνθρωποι που πέρασε στα χέρια τους η κληρονομιά της, τα ακούσματα που συγκέντρωσε, έχουν και τη γνώση και την διάθεση να τα διαχειριστούν. Όχι μόνο με το βάρος της παλιάς κληρονομιάς αλλά και με τον ανοιχτό ορίζοντα της δικής τους αισθητικής και της δικής τους προσωπικότητας. Έστω κι αν… ναι! Σπουδαία η διάθεση των τραγουδιών για γλέντι αλλά δεν είναι μόνον αυτή. Τα τραγούδια κουβαλούν βαθύτερες εκφραστικές ανάγκες, μεταφέροντας εν τέλει την ιστορία τους στο παρόν και στο μέλλον.
«Βλέπω καράβια κι έρχονται / ωραία που μού φαίνονται…» : Όταν βγήκαν στο τέλος τα μικρά παιδιά να τραγουδήσουν με το παιδί που δίδασκε η ίδια η Δόμνα Σαμίου στην οθόνη, ήξερες ότι όλα είναι εδώ! Κι όταν λίγο πριν, η εισαγωγή στο «Εχε γειά Παναγιά» είχε τη δική της καινούργια υπόσταση, ήξερες ότι όλα είναι σε εξέλιξη!
Από το 2005 που προέρχονται οι ηχογραφήσεις από «Τα παλαιά μου βάσανα», στο 2022 στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής και στα επόμενα. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΣΗΜ : Ο υπότιτλος αυτής της αναφοράς, από τραγούδι της Προποντίδας που κλείνει «Τα παλαιά μου βάσανα». Στις φωτογραφίες της ανάρτησης, το εξώφυλλο του δίσκου και η σκηνή της συναυλίας που ο Σωκράτης Σινόπουλος συνεχίζει το παίξιμο του παλιού μουσικού από τα Φάρασα.