Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
Τι δουλειά έχει ένας …κόκορας στο εξώφυλλο ενός δίσκου όπου μια νέα λαϊκή τραγουδίστρια λέει σε νέες εκτελέσεις ρεμπέτικα και παλιά λαϊκά του Τσιτσάνη, του Χιώτη, του Καλδάρα, του Μπαγιαντέρα, του Τζουανάκου, του Καπλάνη, με μπουζούκια και πολύ ηλεκτρισμό στο αρμόνιο; Είναι χαρακτηριστικό δείγμα της αντίληψης των χρόνων λίγο πριν, λίγο μετά το 1970, για αυτό το υλικό. «Ξημερώματα» λεγόταν το μαγαζί που δούλευε τότε η Καίτη Ντάλι μαζί με τον – επίσης, πολύ νέο – Δημήτρη Μητροπάνο. Πατησίων 388. Κάποια τέτοια «βαριά λαϊκά», τα έπαιζαν έτσι, κυρίως πρωινές ώρες και για συγκεκριμένους πελάτες. «Ξημερώματα… με την Καίτη Ντάλι» λεγόταν ο δίσκος και ουσιαστικά σύστηνε στο κοινό της εποχής με αυτό το υλικό, την πολύ νέα τότε τραγουδίστρια. Λίγο πριν είχε επιστρέψει από την Αμερική – όπου είχε ξεκινήσει την καριέρα της με πρώτο δάσκαλο τον …Τάκη Μπίνη. Και είχε κερδίσει ήδη μια καλή θέση στα κέντρα της εποχής, κυρίως τραγουδώντας τέτοια «βαριά» τραγούδια. Επιμελητής του δίσκου ο κιθαρίστας Πάνος Πετσάς – η ιστορία λέει ότι είχε και την πρωτοβουλία για την ηχογράφησή του – στα μπουζούκια οι – επίσης πολύ νέοι – Θανάσης Πολυκανδριώτης και Γιάννης Μπιθικώτσης και στο αρμόνιο ο Γιώργος Κουλαξίζης – μάλλον ( δούλευε τότε στα “Ξημερώματα” με την Ντάλι ).
Στη σειρά της εκπομπής όπου ακούμε και τις δύο πλευρές ενός παλιού δίσκου από την ιστορία του τραγουδιού – σαν να τους βάζαμε τώρα στο πικ απ, είπαμε να ακούσουμε αυτόν τον ξεχωριστό όσο και άγνωστο δίσκο του 1971. Από τις σπάνιες περιπτώσεις εκείνης της εποχής που ένας ολόκληρος μεγάλος δίσκος βινυλίου περιέχει νέες εκτελέσεις παλιών ρεμπέτικων. Και σαν «δείγμα γραφής»… Ωστόσο, δεν ξέρω αν 50 χρόνια μετά έχει μόνο ιστορική αξία ή λειτουργεί απόλυτα το ρίγος της έκφρασής του. Θα το μελετήσουμε παρέα, ακούγοντάς τον. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΥΓ: Το εξώφυλλο – ζωγραφιά του Μαριδάκι από τον παλιό δίσκο βινυλίου, διαμόρφωσε για μας ο Πέτρος Παράσχης.