Ένας δίσκος, μια ιστορία, μια εποχή… Κυκλοφορία : 1978
Δευτέρα 20/6, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα.
«Αργά, είναι πια αργά» η μεγάλη επιτυχία του δίσκου, μέσα από τα χρόνια. Νομίζω όμως ότι αξίζει να ακούσουμε όλα τα τραγούδια του, τόσα χρόνια μετά – φέτος, που συμπληρώνονται πανηγυρικά 100 χρόνια από τη γέννηση του Καλδάρα. Χαρακτηριστικό δείγμα δουλειάς του συνθέτη στα χρόνια του ’70, στα χρόνια των μεγάλων δίσκων βινυλίου. Με τη φωνή του Στράτου Διονυσίου και με τα ζειμπέκικα και τα απτάλικα να κυριαρχούν. Αφιερωμένα στον άνθρωπο που μετά το βάρος της μεταπολίτευσης « θέλει να χαρεί, να γλεντήσει, να χορέψει, να τραγουδήσει, να αγαπήσει, να φιλοσοφήσει» αλλά «να γλεντήσει με τον τρόπο του, να ξανατραγουδήσει ότι του άρεσε και του αρέσει. Με τη συνοδεία του ποτηριού να πει τον πόνο του, τους καημούς του, τα βάσανά του. Κι όλα αυτά με το δικό του τραγούδι, που δεν είναι άλλο από το λαϊκό» ( σε παρένθεση λόγια του Καλδάρα από το σημείωμα στο οπισθόφυλλο του δίσκου ).
Ακούγοντας τα τραγούδια, αναφερόμαστε στην εποχή, στους συνεργάτες, στο πέρασμα των τραγουδιών στα κατοπινά χρόνια και μέχρι σήμερα. Και διαβάζουμε σχετικές αφηγήσεις του Καλδάρα αλλά και του Γιάννη Παλαιολόγου, που τότε είναι βασικός συνεργάτης του Διονυσίου και του Καλδάρα και το παίξιμο του μπουζουκιού του κρατάει κεντρικό ρόλο στο δίσκο. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΥΓ: Η φωτογραφία με τον Καλδάρα και τον Διονυσίου, είναι από το οπισθόφυλλο του δίσκου βινυλίου.
Παρουσίαση : Γιώργος Τσάμπρας
Επιλογές ποικίλης – λαϊκής – ύλης από την … 35ετία 1965 – 2000.
Πάντα, με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».