Τετάρτη 1 και Πέμπτη 2 Ιουνίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Τρία χρόνια από το θάνατό του Αντώνη Ρεπάνη, διαλέγουμε παρέα με το γιό του Μανώλη κάποια από τα γνωστά και χαρακτηριστικά του τραγούδια αλλά και άλλα που θέλουμε να ξανακουστούν. Και συζητάμε… Για το πώς έζησε ως παιδί δίπλα στον πατέρα του και έμαθε από εκείνον για τον Τσιτσάνη, την παλιά γενιά του ρεμπέτικου, τον Καζαντζίδη και τους άλλους κορυφαίους τραγουδιστές του ’50 και του ’60. Για ιστορίες του πάλκου, του παρασκηνίου αλλά και του σπιτιού – πολλοί συνεργάτες του Ρεπάνη ήταν άνθρωποι της ευρύτερης «οικογένειάς» του. Για τις δυσκολίες στην δισκογραφία, για τα 20 χρόνια στο πάλκο της «Αστροφεγγιάς», για όσα άφησε πίσω του… Για το υλικό που συγκέντρωσε στις νέες μορφές τεχνολογίας, για το ανέκδοτο υλικό και τις προοπτικές να εκδοθεί. Από αυτό ακούμε και χαρακτηριστικά δείγματα…
Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
Αναγκαία διευκρίνιση: «Σεμνά και ταπεινά» λέγεται μάλλον ο πρώτος μεγάλος δίσκος βινυλίου που είχε καινούργια τραγούδια του Αντώνη Ρεπάνη. Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Διάλεξα αυτό τον τίτλο γιατί πιστεύω ότι καθρεφτίζει την προσωπικότητά του – τουλάχιστον όπως τη γνώρισα ο ίδιος. Ο Ρεπάνης, μιλούσε για τον Τσιτσάνη, τον Χιώτη, τον Παπαϊωάννου, τον Καλδάρα, τον Μπιθικώτση, τον Καζαντζίδη σαν να ήταν ένας απλός μαθητής τους. Δεν υπήρχε στη συμπεριφορά του το εκτόπισμα του κορυφαίου. Κι ας κουβαλούσε μια ιστορία δεκαετιών ως κιθαρίστας, ως τραγουδιστής, ως συνθέτης. Είναι κάτι που σπανίζει στο χώρο και στις μέρες μας δημιουργεί σοβαρά προβλήματα αποδοχής!