«Παράξενες» συναντήσεις στα χρόνια του ’60, του ’90, του 2000
Τρίτη 30/09, 9 με 10 το βράδυ, στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα και στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
«Ονειρεύτηκα ένα πάλκο με το Στράτο και το Στέλιο αρχηγό στο μαγαζί / να με παίρνανε και μένανε μαζί, για να κάνουμε τις νύχτες άνω κάτω»: Στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου που τραγούδησε ο Πασχάλης Τερζής τον Απρίλιο του 2016. Έχουν περάσει εννέα χρόνια από τη στιγμή που ο Πασχάλης Τερζής διάλεξε να κρατήσει αποστάσεις από την δισκογραφία.
Σήμερα στην εκπομπή, ξεκινάμε με κάποιες «παράξενες» ηχογραφήσεις του, από τα πιο πρόσφατα χρόνια. Ηχογραφήσεις του που πρωταγωνιστεί το κλαρίνο του Πετρο-λούκα Χαλκιά. Ένα τραγούδι του Χρυσόστομου Καραντωνίου, με στίχους Δημήτρη Παπαχαραλάμπους, αλλά και τραγούδια του Διονύση Τσακνή. Για να ταξιδέψουμε αμέσως μετά στα τέλη του ’80 με αρχές του ’90… Στην πρώτη εποχή που ο Διονύσης Τσακνής ηχογραφεί για το «Μπουρίνι» – τηλεοπτική εκδοχή διηγήματος του Μ. Καραγάτση – το «Μπαλαμό», το «Το τραγούδι των γύφτων», πρώτα με τον Γιώργο Κατσάρη. Για το θέατρο, για το ανέβασμα του θεατρικού του Εντουάρντο ντε Φιλίππο «Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα», ένα τραγούδι που λέει τελικά η Πίτσα Παπαδοπούλου. Ακούμε ακόμη, τραγούδια του συνθέτη – μπουζουξή Παναγιώτη Στεργίου με την Πίτσα Παπαδοπούλου και τον Πασχάλη Τερζή, αλλά και παιξίματα του Παναγιώτη Στεργίου και άλλων, με τον Πασχάλη Τερζή, τον Μανώλη Λιδάκη και τον Στέλιο Καζαντζίδη – στον «δρόμο της επιστροφής» του, το 1987. Η εκπομπή ολοκληρώνεται με κάποια από τα τραγούδια που λένε ο Καζαντζίδης με την Μαρινέλλα στην «Πολιτεία» του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και με …αργά τραγούδια του Μανώλη Χιώτη με την Μαίρη Λίντα.
«Παράξενες» συναντήσεις και συνεργασίες στη δισκογραφία του ’60, του ’90, του 2000. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
Υ.Γ.: Διαλέξαμε αυτή την φωτογραφία του Καζαντζίδη με τον Στράτο Διονυσίου για την ανάρτηση, καθώς πιστοποιεί το «όνειρο» του στίχου που διαλέξαμε για τίτλο. Αποτελεί όμως και πραγματική απεικόνιση μιας «παράξενης» – και απραγματοποίητης, εν τέλει – συνεργασίας.
