Και μια συνομιλία μαζί του από το 2004
Παρασκευή 19, Δευτέρα 22 και Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα και στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
17 χρόνια από τότε που έφυγε ξαφνικά από τη ζωή ο Ηλίας Κατσούλης – ήταν το 2008 – ήθελα να εστιάσουμε περισσότερο στα τραγούδια του αλλά και να ακούσουμε το λόγο του, τη σκέψη του , όπως είχε αποτυπωθεί σε μια ραδιοφωνική συνομιλία μαζί του, το 2004. Κάποια τραγούδια του –με κορυφαίο βέβαια «τα Σμυρναίικα τραγούδια» με τον Παντελή Θαλασσινό – «καλά κρατούν». Με το Θαλασσινό, ηχογράφησαν περίπου 60 τραγούδια : «Κράτα για το τέλος», «Καράβια χιώτικα», «Εισιτήριο στην τσέπη σου»… Είναι όμως κι άλλα, που αξίζει να προσέξει κανείς από την εποχή του. Από το 1984, όταν μπαίνει στην δισκογραφία με το «Δεν την αντέχεις εύκολα την άνοιξη» και το «Νοιώθω τη ζωή να φεύγει» με μουσική του Νίκου Τάτση που τραγούδησε η Χάρις Αλεξίου, μέχρι το «Με τα φτερά του έρωτα» με τον Τάσο Γκρούς που είπε ο Μανώλης Λιδάκης, το »Δάκρυ στο γυαλί» με τον Ανδρέα Κατσιγιάννη και τα «Έρημα χωριά» με τον Ντάσσο Κούρτι που είπε ο Γιώργος Νταλάρας, τις «Κάρτ ποστάλς» με τον Νότη Μαυρουδή αλλά και τα τραγούδια του δίσκου «Φεύγουν τα τραγούδια», που κυκλοφόρησε μετά το θάνατό του.
Θυμάμαι όμως, ότι προετοιμάζοντας την συνάντησή μας στο ραδιόφωνο το 2004, του ζήτησα να διαλέξει τόσο κάποια τραγούδια με δικούς του στίχους, όσο και τραγούδια άλλων, καινούργια και παλιά, που τού άρεσαν ή τον είχαν σημαδέψει. Ο Ηλίας Κατσούλης λοιπόν, διάλεξε με πολύ δυσκολία… 10- 15 δικά του τραγούδια! Με την μεγαλύτερη ευκολία όμως, διάλεξε 50 τραγούδια άλλων δημιουργών κι από διάφορες εποχές. Από δημοτικά με τον Παπασιδέρη, τραγούδια του Τσιτσάνη και του Μπάμπη Μπακάλη, τραγούδια του Νίκου Παπάζογλου και του Θανάση Παπακωνσταντίνου, μέχρι και τα τραγούδια που είχαν κάνει λίγο πριν τότε, ο Δημήτρης Ζερβουδάκης με τον Σούλη Λιάκο από την Βέροια. Κρατώ από τότε τις χειρόγραφες σημειώσεις του- δείγματα ενός ανθρώπου που είναι μέσα στο τραγούδι αλλά το αγαπά συνολικά και πέρα από την προσωπική του συμμετοχή. Τώρα που το σκέφτομαι, τόσα χρόνια μετά, νομίζω ότι στην εποχή του ο Ηλίας Κατσούλης έστρεψε πολλούς σε μια ποιητική αντίληψη της ζωής και της γλώσσας, του τραγουδιού…Και διδάσκοντας στα σχολεία – ήταν φιλόλογος – αλλά και – πολύ πιο ανοιχτά – γράφοντας στίχους για τραγούδια… Θα ‘λεγα ότι είναι από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους μιας γενιάς «που είδε τον κόσμο σαν έργο τέχνης με τελειωμένα και αθάνατα φτερά» που λέει κι ο Σαββόπουλος στο τραγούδι του για «τη Σούλα και το Δεσποτίδη»…
Σε τρείς εκπομπές, ξανακούμε τραγούδια με δικούς του στίχους, τραγούδια που διάλεξε αλλά και τις εμπειρίες και τις σκέψεις του, όπως τις εξέφρασε ζωντανά ο ίδιος σε μια ραδιοφωνική μας συνάντηση. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΥΓ : Παρ’ ότι με τον Ηλία Κατσούλη, είχαμε συζητήσει πολύ και με διάφορες αφορμές, ακόμη τότε δεν επιμέναμε στην καταγραφή της …εικόνας μας. Έτσι, οι φωτογραφίες είναι λιγοστές. Αυτή, είναι από την συνάντησή μας στο Δεύτερο Πρόγραμμα, για την παρουσίαση της συνεργασίας του με τον Νότη Μαυρουδή, στον δίσκο «Καρτ ποστάλ». 19 Ιανουαρίου 2007.
