Σήμερα στις «Ιστορίες Κλασικού Ραδιοφώνου»: Οι εφημερίδες έγραφαν ότι με απόφαση του καθεστώτος, είναι «ελεύθερα να κυκλοφορούν και να παίζονται τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη»… τι ειρωνεία! Όλοι ήθελαν να τα τραγουδήσουν!
‘Ηταν 17 Νοεμβρίου του ’73 και από τα ξημερώματα, η τραγωδία είχε κορυφωθεί. Είχαν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου, είχαν ανοίξει τα μπαούλα με τους κρυμμένους δίσκους … «θυμάσαι τη συναυλία του Μίκη το καλοκαίρι του ’66;»
Οι προδικτατορικές αναμνήσεις ξυπνούν τις μέρες του Πολυτεχνείου του ’73. Οι παλιότεροι απλώνουν το χέρι προσφέροντας τη γνώση και την εμπειρία και οι νεώτεροι ρωτούν, θέλουν να τα μάθουν όλα…
Εκείνο το φθινόπωρο, η Αθήνα και κυρίως η Πλάκα έβραζε, έκανε το δικό της αντιδικτατορικό αγώνα, μπροστά στα μάτια της ασφάλειας…
Τις επόμενες μέρες μετά τη κάθοδο των τάνκς, έμπαινες στο τρόλει από το Παγκράτι, περνούσες μέσα από το κέντρο της πόλης σαν πομπή και φτάνοντας στο ρημαγμένο Πολυτεχνείο, σαν να άκουγες μια κραυγή στο αέρα …
Αυτά και άλλα πολλά, στο Δεύτερο πρόγραμμα ΕΡΤ 103 .7 – 102.9. «Ιστορίες από το παρελθόν που ακόμα λάμπουν».
Στις φωτογραφίες: 16 Νοεμβρίου ΄73, «επετράπησαν» τα τραγούδια του Μίκη, κάνοντας το σήμα της ειρήνης μέσα στο Πολυτεχνείο, η Μαρία Δημητριάδη και ο Αντώνης Καλογιάννης οι αυθεντικοί ερμηνευτές του Μίκη, τραγουδούσαν στην Πλάκα και ο Γιάννης Μαρκόπουλος με τον Νίκο Ξυλούρη, έκαναν την δική τους αντίσταση!