Σήμερα στις «Ιστορίες Κλασικού Ραδιοφώνου»: Το θέμα του στίχου ενός τραγουδιού, είναι εντελώς προσωπικό, υποκειμενικό. Η αίσθηση ότι ο στίχος μιλάει σε σένα, σε ακολουθεί όλη μέρα, τον παίρνεις τη νύχτα στο μαξιλάρι σου. Αυτό δε χωράει «αντικειμενικότητες», ή σου συμβαίνει, ή όχι!
Στην περίπτωση του Μιχάλη Μπουρμπούλη, που αναχώρησε πρόσφατα, συμβαίνει. Όταν κυκλοφόρησαν «Τα συναξάρια», του Γιώργου Χατζηνάσιου με τον Μητροπάνο, με τους περισσότερους στίχους γραμμένους από εκείνον, είχα αυτήν τη μοναδική αίσθηση, ότι ο στίχος αποκαλύπτει τα «μυστικά» του, μόνο σε μένα. Πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν αυτές τις μέρες που έφυγε ο Μπουρμπούλης, πολλές οι μεγάλες του επιτυχίες, όμως εμείς θα μείνουμε μ’ αυτή την προσωπική αίσθηση να κυριαρχεί. Σε πολλούς από τους δίσκους που αγαπήσαμε, ήταν συγκάτοικος – συνοδοιπόρος – με τον παλαιότερο, Μάνο Ελευθερίου.
Η αναχώρηση του ενός, συνέπεσε σχεδόν με την επέτειο των πέντε χρόνων, από την αναχώρηση του άλλου. Έτσι απόψε, θυμόμαστε τον Μιχάλη Μπουρμπούλη, με την «διακριτική» συμμετοχή του Μάνου Ελευθερίου.
«Ιστορίες από το παρελθόν που ακόμα λάμπουν»!
