Είναι κάποιες φορές που κάθεσαι μπροστά σ΄ ένα λευκό χαρτί και δε σου βγαίνουν λόγια…
Σήμερα στις «Ιστορίες Κλασικού Ραδιοφώνου» με τον Παντελή Σιβρή, θυμόμαστε τον Στέλιο Βαμβακάρη, τον φίλο Στελάκη, τρία χρόνια μετά την ξαφνική αποχώρηση του από κοντά μας.
Ο Στέλιος, που κουβαλούσε σε όλη του τη ζωή την «αύρα» του Μάρκου, κατάφερε κάτι πολύ δύσκολο. Πήγε την υπόθεση του λαϊκού τραγουδιού λίγα βήματα πιο μπροστά. Και λέω λίγα, γιατί αυτά τα λίγα είναι πολλά. Από παιδί δίπλα στον πατέρα του, έγινε ο καλύτερος μαθητής του, αλλά δεν έμεινε εκεί όπως θα έκαναν οι περισσότεροι.
Ο Στέλιος είχε αληθινό πηγαίο ταλέντο και δικό του αυθεντικό όραμα. Τα τραγούδια του για τον Γιώργο Νταλάρα και τους άλλους σημαντικούς τραγουδιστές της εποχής του, ήταν μόνο το πρώτο βήμα. Δίπλα στους ροκάδες και στον Παύλο Σιδηρόπουλο και πλησιάζοντας τα blues, έφτιαξε το δικό του κόσμο. «Σαν Μύστης και σαν σοφός, με συνειδητή επιλογή να είσαι έξω από το σύστημα» – όπως γράφει χαρακτηριστικά η σύντροφος του Εβελίνα Αγγέλου – άφησες Στέλιο το δικό σου μοναδικό αποτύπωμα.
Απόψε εκτός από όλα τα άλλα, ακούμε σε πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση και ένα από τα ανέκδοτα λαϊκά blues, που ηχογραφούσε την εποχή που έφυγε. 20.00 – 21.00, στο Δεύτερο πρόγραμμα ΕΡΤ 103 .7 – 102.9. «Ιστορίες από το παρελθόν με τη σκέψη στο μέλλον»!
Στην φωτογραφία, ο Στέλιος Βαμβακάρης με την Εβελίνα Αγγέλου. Μια φωτογραφία από την Ευαγγελία Θωμάκου.