Μετά το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ, επιστρέφει μουδιασμένα στην καθημερινότητα. Προσπαθεί να συμβιβάσει τις εντυπώσεις του με αυτά που αντικρίζει τώρα γύρω του, τα πρόσωπα, τον καιρό, τις ειδήσεις, τις αλλαγές, τα ίδια και απαράλλακτα. Τραγούδια αφήνει να του ξεφύγουν, που άλλοτε υπογραμμίζουν αυτά που θέλει να πει, άλλοτε τα κρύβουν καλά.
Σαν να προσπαθεί να συνέλθει από ένα jet lag και ας ήταν μικρή η απόσταση που διένυσε. Από το λιμάνι μέχρι την Αγγελάκη, τόσα καράβια δρόμος, κι άλλα πόσα για να ξανάρθει στα μπάγια του.
