Για τον καιρό, την πόλη, τις βόλτες στην πόλη, τη μουσική στις βόλτες στην πόλη, το κινητό που αποτυπώνει αυτό που λείπει, τη λεζάντα- οδηγό, τη σχέση με τη φωτογραφία και την κινούμενη εικόνα, την τέχνη που θα μπορούσε να είναι ο άνθρωπος, για το «οπουδήποτε αλλού» και το κυνήγι του χαμένου θησαυρού.
Ο Στέργιος Φουρκιώτης περνάει τραγουδώντας μέσα από τα κάδρα του.
