Ανοίγει το στόμα μα οι λέξεις δε βγαίνουν, βγαίνουν αριθμοί.
Κάποιος περνάει τραγουδώντας και μετρώντας εικόνες δρόμου, τραγούδια, λεπτά, χρόνια, ανάσες βαθιές. Μετρά ως το 10 κι όλα μοιάζουν αλλιώς. Μετρά ανάποδα, σωστά, ως το 100, όπως όταν έπαιζε κρυφτό. 5 10 15… 100, φτου και βγαίνω, λέει, και σιγά σιγά όλα βρίσκονται, οι κρυμμένοι φίλοι, οι κρυμμένες λέξεις κι όλα εκείνα που δεν μπορούσε να αρθρώσει.
