Το 389 ή το 392 π.Χ., ο κορυφαίος της αττικής κωμωδίας, ειρωνεύεται ανελέητα τη σύγχρονή του Αθήνα με τις ιδέες και τους νεωτερισμούς της (λ.χ. τη θεωρία της κοινοκτημοσύνης, που πρότεινε ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του, ή την ιδέα της χειραφέτησης των γυναικών), σχεδόν την κηδεύει, αναθυμούμενος, όπως φαίνεται, τους παλιούς καλούς καιρούς. Πρόκειται για το προτελευταίο έργο του ποιητή (τελευταίο είναι ο «Πλούτος») και η τρίτη κωμωδία με γυναικεία υπόθεση (οι άλλες δύο: «Λυσιστράτη» και «Θεσμοφοριάζουσες»). Ακούγονται αποσπάσματα από το ανέβασμα του έργου όπως παίχτηκε το 1981 από το Εθνικό Θέατρο στο Ηρώδειο (σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού) και βιντεοσκοπήθηκε από την ΕΡΤ. Επίσης, μουσική και χορικά που έγραψαν τις τις «Εκκλησιάζουσες» ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Σταμάτης Κραουνάκης.
