ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ να κάνουν τίποτα άλλο οι Band. Θα αρκούσε το ‘The Weight’, για να τους εξασφαλίσει διαβατήριο προς την αθανασία, την αιωνιότητα. Αλλά, βέβαια, δεν γέννησαν μόνο το τραγούδι, με το οποίο ξεκινήσαμε απόψε την περιδίνησή μας στη δισκογραφία τού σήμερα, η οποία βρίσκεται βεβαίως σε ευθεία σύνδεση με το χτες και γενικά με την ιστορική πραγματικότητα του ροκενρόλ. Πλέον, το επίθετο «τεράστιος, -α, ο» έχει γίνει ψωμοτύρι και καραμέλα στα στόματά μας, και το χρησιμοποιούμε κάθε λίγο και λιγάκι στην καθομιλουμένη. Γιατί όχι; Αλλά αυτή η σε βαθμό κατάχρησης διάδοση μιας λέξης την οδηγεί τη λέξη να χάνει το νόημά της. Πού θέλουμε να καταλήξουμε; Αν ένα γκρουπ δικαιούται να αποκληθεί τεράστιο, αν νομιμοποιούμαστε να πούμε ότι ένα γκρουπ έχει ιστορία τεράστια, αυτό δεν είναι άλλο από τούς Band, οι οποίοι έχασαν, εδώ και μερικές ώρες, τον βασικό συνθετικό πόλο τους, όχι ερμηνευτικό, γιατί δεν συνήθιζε να τραγουδά, και τον κιθαρίστα τους που δεν αντέγραφε, τουναντίον έπλαθε τα δικά του καλούπια, τον Robbie Robertson, σε ηλικία 80 ετών. Τεράστια, λοιπόν, μακρά και κυρίως γεμάτη διασυνδέσεις και διακλαδώσεις και συνεργασίες η ιστορική διαδρομή των Καναδών -πλην ενός- Band: Ronnie Hawkins, Bob Dylan, Martin Scorcese… και… και… Τα ναρκωτικά, οι έριδες, η πίκρα για τα δικαιώματα των τραγουδιών. Μόνος εν ζωή Band, μετά την απώλεια του IνδιανοΕβραίου Robertson, ο Garth Hudson, 86ετών πλέον, και με προβλήματα υγείας. Μετά το ‘The Weight’, ακολούθησε και το ‘Somewhere … River’, από το πρώτο άλμπουμ το προσωπικό τού RR (1987). Όσον αφορά τις απολύτως νέες εισόδους στο πρόγραμμα, τρακαριστήκαμε στον αέρα τού 95,8 με το ‘Car Chase’, singleάκι από το νέο άλμπουμ των PiL, δίσκο που είναι υπό έκδοση, αλλά και ολόνεο σινγκλάκι ‘Unemployment Office’, από τους Σουηδούς εθνο-ψυχεδελιστές Goat, ενόψει και του δικού τους νέου στούντιο άλμπουμ.
