Δευτέρα 6/10/25, 9 με 10 το βράδυ, στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα και στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Είπαμε παίρνοντας την αφορμή από την συναυλία στο Ηρώδειο τις επόμενες μέρες, να συζητήσουμε με τον Θανάση Βασιλόπουλο την μουσική διαδρομή του από τις δύσκολες συνθήκες των καταυλισμών του Αγρινίου και τα δημοτικά πανηγύρια μέχρι «Τα διάφανα του δευτερόλεπτου», τα μουσικά θέματα του Βαγγέλη Παπαθανασίου, τους «Αμμόλοφους της Μυκόνου» και το “World (Of) Music”. Ζητώντας του να διαλέξει παράλληλα κομμάτια που να νοιώθει ότι σημάδεψαν τα ακούσματά του, βρεθήκαμε μπροστά σε εξ ίσου ποίκιλλες επιλογές. Από το Ηπειρώτικο μοιρολόι με το βιολί του Πέτρου Χαληγιάννη, στα τσιφτετέλια του θείου του Γιάννη Βασιλόπουλου κι από εκεί στο «Να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς» του Ξαρχάκου με τη Μελίνα Μερκούρη και το μπουζούκι του Ζαμπέτα, στο «Κάπου νυχτώνει» του Κουγιουμτζή με τον Νταλάρα, στο «Στάσου που πας» με τον Κώστα Χατζή, το «Φτάνει, φτάνει/ η ζωή μου κύκλους κάνει» με την Χαρούλα Αλεξίου αλλά και το «Δε λες κουβέντα» του Δήμου Μούτση με την Μπέλλου. Ο ρόλος του σολίστα του κλαρίνου άλλοτε και τώρα, αλλά και η συνοδεία τραγουδιών στη δισκογραφία και στη σκηνή… Από το «Έτσι ξαφνικά» του Αντώνη Βαρδή με τον Αντώνη Ρέμο και το «Παραλύω» του Νίκου Καρβέλα με την Αννα Βίσση, μέχρι τους τηλεοπτικούς αυτοσχεδιασμούς με την Ελένη Βιτάλη πάνω στο «Μαραίνομαι ο καημένος/ σαν το βασιλικό» και τον επί σκηνής διάλογο με την Μαρινέλλα για «Μια χαμένη Κυριακή».
Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
Υ.Γ.: Το σκεφτόμουν πολύ αν έπρεπε η φωτογραφία της ανάρτησης να είναι ένα πορτραίτο με την σύγχρονη εικόνα του Θανάση Βασιλόπουλου. Έχοντας πάντα μια ιδιαίτερη αδυναμία στις λεπτομέρειες της διαδρομής, κατέληξα σ’ αυτήν την πιο καθημερινή παλιότερη φωτογραφία, από τηλεοπτικό γύρισμα με την Ελένη Βιτάλη και τον Μανώλη Καραντίνη.